Śliwnica (gmina Dubiecko)
49°51′14″N 22°24′47″E/49,853889 22,413056
 |
Ten artykuł od 2010-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| wieś | |
 Panorama Śliwnicy z góry Chełm | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
290-440 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2019) |
568[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-750[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RPR |
| SIMC |
0601076[4] |
Położenie na mapie gminy Dubiecko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego  | |
| 49°51′14″N 22°24′47″E/49,853889 22,413056[1]
| |
Śliwnica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko[4]. Leży nad potokiem Śliwnica.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś zajmuje powierzchnię 1086 ha i zamieszkuje ją niespełna 700 mieszkańców.
Śliwnica położona jest w północnej części gminy. Od północy sąsiaduje z gminą Kańczuga oraz z Huciskiem Nienadowskim i Nienadową, od południa z Dubieckiem, natomiast od zachodu z Przedmieściem Dubieckim i Drohobyczką. Miejscowość otaczają góry wznoszące się na wysokość ponad 400 m n.p.m.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0601082 | Brzezina | część wsi |
| 0601099 | Chełm | część wsi |
| 0601142 | Karczunek | przysiółek |
| 0601107 | Księża Część | część wsi |
| 0601113 | Śliwnica Dolna | część wsi |
| 0601120 | Śliwnica Górna | część wsi |
| 0601136 | Zarąbki | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Podczas prac archeologicznych w 1992 r. na terenie wsi znaleziono fragmenty ceramiki z epoki wczesnego brązu świadczące o obecności tutaj przedstawicieli kultury Chłopice–Vesele.
Wieś powstała w 1484 r. Pierwotnie zwana była Starą i Nową Śliwnicą. W 1552 r. wieś liczyła 15 gospodarstw, znajdował się tutaj młyn o jednym kole. W II poł. XV w. z Katarzyną Śliwnicką ze Śliwnicy ożenił się Jan Bobola dzierżawca Strachociny. Ich potomkiem był św. Andrzej Bobola. W 1590 r. Śliwnica została sprzedana oboźnemu koronnemu Stanisławowi z Siecina Krasickiemu[6].
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej Śliwnica Dolna i Górna byli Aleksander i Henryka hr. Krasiccy[7].
W 1857 r. wieś liczyła 563 mieszkańców, a właścicielką jej była Aleksandra Hrabina Konarska.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie przemyskim w województwie lwowskim.
W latach 1945 - 1947 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 11 Polaków[8].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa przemyskiego.
Zachowały się tutaj również z czasów nowożytnych pozostałości huty szkła, na co wskazują fragmenty kamieni ze szkliwem i żużla szklanego.
Wartym zobaczenia jest dawny budynek szkoły, znajdujący się w dolnej części miejscowości. Obecnie istnieje w nim Regionalna Izba – niewielkie muzeum przedmiotów z XIX i XX wieku. W pobliżu budynku obecnej Szkoły Podstawowej znajduje się kilka okazałych dębów szypułkowych, są one pomnikami przyrody, a stanowią pozostałość po dawnym folwarku.
W Śliwnicy znajduje się Szkoła Podstawowa, OSP, Leśniczówka Nadleśnictwa Kańczuga.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Dwie murowane kapliczki z początku XX w., w tym jedna z 1913 r.
- Dwie murowane kapliczki z przełomu XIX i XX wieku.
- Trzy drewniane domy z drugiej połowy XIX w. i dwa drewniane domy z przełomu XIX i XX wieku.
- Izbę Regionalną mieszczącą przedmioty z XIX i XX wieku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137042
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 10 [dostęp 2022-01-23]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1263 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Historia Śliwnicy na www.drohobyczka.pl. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-07)].
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 199.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 726, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Śliwnica, 1.) ''Sływnicia z Nahorczanami'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 767.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady |
|
| Integralne części wsi |
|
| Dawne wsie |
