Żłobianka
Scythrops novaehollandiae[1] | |||
Latham, 1790 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Scythrops[2] | ||
Gatunek |
żłobianka | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Żłobianka[5] (Scythrops novaehollandiae) – gatunek dużego ptaka z rodziny kukułkowatych (Cuculidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Scythrops[5]. Występuje we wschodniej Indonezji, północnej i wschodniej Australii oraz w Archipelagu Bismarcka. Australijska część populacji wędrowna – zimuje w Nowej Gwinei i wschodniej Indonezji[6]. Miejscowa ludność przypisuje sobie zdolność przepowiadania deszczów na podstawie zachowania żłobianek. Zachowują się one bardzo hałaśliwie podczas sezonu lęgowego, przez całą noc wydając głośne okrzyki.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia trzy podgatunki S. novaehollandiae[7]:
- S. n. fordi I. J. Mason, 1996 – Celebes, Wyspy Banggai i Wyspy Tukangbesi
- S. n. novaehollandiae Latham, 1790 – północna i wschodnia Australia
- S. n. schoddei I. J. Mason, 1996 – Archipelag Bismarcka
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Żłobianka jest największą kukułką świata. Waży 550–930 g przy długości ciała 58–65[6] cm. Rozpiętość skrzydeł wynosi ok. 1 metra. Ma duży, gruby i łukowato zagięty dziób oraz długi ogon.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Tak jak wiele innych gatunków kukułkowatych, żłobianka jest pasożytem lęgowym. Składa jaja do gniazd dzierzbowronów, kurawong czarnych i różnych gatunków krukowatych. W odróżnieniu od innych gatunków kukułek, młode żłobianki nie wyrzucają z gniazda jaj i piskląt gospodarzy. Pisklę żłobianki rośnie za to szybciej od piskląt gospodarzy i dostaje większość pokarmu, przez co pozostałe pisklęta często głodują.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Żłobianka jest wszystkożerna. Je głównie figi i inne owoce. Oprócz tego zjada małe zwierzęta oraz jaja i pisklęta innych ptaków.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Scythrops novaehollandiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Scythrops, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-03-08] (ang.).
- ↑ Channel-billed Cuckoo (Scythrops novaehollandiae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
- ↑ Scythrops novaehollandiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Cuculini Leach, 1820 (wersja: 2019-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-01].
- ↑ a b Channel-billed Cuckoo. [w:] Birds in Backyards [on-line]. [dostęp 2020-08-01]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-01]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strahan, R. (ed): Cuckoos, Nightbirds and Kingfishers of Australia. Sydney: Angus and Robertson/Australian Photographic Index of Australian Wildlife, 1994. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).