10.5 cm leFH18/40/2 auf Fgst Pz Kpfw III/IV
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
5 osób |
| Historia | |
| Prototypy |
1943 |
| Egzemplarze |
prototyp |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy Maybach HL 90 |
| Transmisja |
mechaniczna, 6 biegów do przodu, 1 wsteczny |
| Pancerz |
stalowy, 10–20 mm |
| Długość |
6,8 m |
| Szerokość |
3,0 m |
| Wysokość |
2,9 m |
| Masa |
25 t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
45 km/h |
| Zasięg pojazdu |
300 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x haubica leFH 18/40/2 L/28 kalibru 105 mm (80 nab) | |
10.5 cm leFH18/40/2 auf Fgst Pz Kpfw III/IV (Sf) – niemiecka haubica samobieżna skonstruowana w należących do koncernu Rheinmetall-Borsig zakładach Deutsche Eisenwerke. Powstał tylko prototyp tego pojazdu.
W 1943 roku w III Rzeszy rozpoczęto testy prototypów trzech dział samobieżnych uzbrojonych w haubicę 105 mm. Celem testów było wyłonienie następcy leFH 18/2 auf Fgst PzKpfw II(Sf). Od nowego pojazdu wymagano zamocowania uzbrojenia w obrotowej wieży (kąt ostrzału równy 360°), oraz możliwości demontażu uzbrojenia z pojazdu i wykorzystania go poza pojazdem. W próbach uczestniczyły trzy konstrukcje. Rheinmetall-Borsig przedstawił do nich 10.5 cm leFH18/40/2 auf Fgst Pz Kpfw III/IV (Sf), Krupp 10.5 cm leFH 18/1 auf Waffenträger GW IV b, a Skoda pojazd wykorzystujący podwozie czołgu T-25.
Skonstruowany w należących do koncernu Rheinmetall-Borsig zakładach Deutsche Eisenwerke 10.5 cm leFH18/40/2 auf Fgst Pz Kpfw III/IV (Sf) wykorzystywał podwozie działa samobieżnego SdKfz 165 Hummel. Zamiast pancernej nadbudówki mieszczącej haubicę 150 mm na kadłubie umieszczono obracaną ręcznie, odkrytą wieżę. W wieży umieszczono pozbawioną kół haubicę holowaną 10.5 cm le.F.H.18/40. Mogła być ona w razie potrzeby wymontowana z pojazdu i po zaopatrzeniu w przewożone z tyłu pojazdu koła wykorzystana jako działo holowane.
Działo 10.5 cm leFH18/40/2 auf Fgst Pz Kpfw III/IV (Sf), podobnie jak konkurencyjne pojazdy, nie trafiło do produkcji seryjnej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Chamberlain, Hilary L. Doyle: Encyclopedia of German tanks of World War Two. A complete illustrated directory of German battle tanks, armourwd cars, self-propelled guns and semi-tracked vehicles, 1933-1945. London: Arms and Armor Press, 1978. ISBN 0-85368-202-X.