Aleksander Klimas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Klimas
ilustracja
kpt. Aleksandr Klimas (1976-1979)
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1940
Tymowa

Przebieg służby
Lata służby

1960–1990

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL

Jednostki

Górnośląska Brygada WOP

Stanowiska

dowódca strażnicy WOP
szef sztabu batalionu granicznego WOP
d-ca batalionu granicznego WOP

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Aleksander Klimas (ur. 1 lutego 1940 w Tymowej) – polski wojskowy, podpułkownik ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1960 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w Górnośląskiej Brygadzie WOP (GB WOP). Szkolenie rekruckie przeszedł w Ośrodku Szkolenia Poborowych w 43 batalionie WOP w Raciborzu, a następnie został wysłany do szkoły podoficerskiej GB WOP w Gliwicach (komendant mjr Paweł Grzybek). Po jej ukończeniu został skierowany do pełnienia służby w Strażnicy WOP Konradów, dowodzoną przez kpt. Stefana Matyńskiego. Tam pełnił obowiązki dowódcy drużyny i nieetatowego dowódcy plutonu. Po zakończeniu zasadniczej służby wojskowej pozostał w zawodowej służbie wojskowej i pełnił obowiązki dowódcy plutonu dowodzenia w 45 batalionie WOP w Prudniku. Po ukończeniu w 1970 roku Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu został dowódcą kompanii dowodzenia w tym samym batalionie, a następnie od 1972 roku do 1 listopada 1984 roku dowódcą Strażnicy WOP Pokrzywna[1]. W tym samym roku został awansowany na stanowisko szefa sztabu batalionu granicznego WOP Prudnik (bg WOP Prudnik). Następnie od wiosny 1987 roku był dowódcą bg WOP Prudnik, do jego rozformowania 1 listopada 1989 roku. W 1990 roku przeszedł do rezerwy[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

i wiele innych resortowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mirosław Kudasiewicz. Wspomnienia Weterana WOP (34) Sylwetki dowódców jedn. WOP – ppłk Aleksander Klimas. „Tygodnik Prudnicki”. 11(746), s. 10, 2005-03-16. ISSN 1231-904X. 
  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.