Augustinus Triumphus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustinus Triumphus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 1241
Ankona

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1328
Neapol

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

augustianie

Multimedia w Wikimedia Commons

Augustinus Triumphus (także: Augustyn z Ankony; ur. ok. 1241 w Ankonie, zm. 2 kwietnia 1328 w Neapolu) – filozof, teolog, pisarz propapieski.

Wykształcenie i działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Do zakonu augustianów[1] wstąpił ok. 1260. Od ok. 1270 studiował na uniwersytecie w Paryżu, gdzie uczęszczał na wykłady św. Tomasza z Akwinu i Bonawentury[2]. Brał udział w soborze lyońskim w 1274. Ok. 1300 był wykładowcą na macierzystej uczelni, następnie nauczał teologii na uniwersytecie w Padwie[3]. Był kaznodzieją w Neapolu na dworze Karola II i Roberta I.

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Należał do głównych przedstawicieli tzw. teorii papiestwa (opcja papieska)[4]. Argumenty, jakich użył w Summa de potestate ecclesiastica (1326)[5] były używane aż do XVI w., by podkreślać pozycję papiestwa wobec władzy świeckiej[6][7]. Uważał, że to papież decyduje o tym, kto może być cesarzem[8]. Stąd był on określany mianem „pomocnika papieża”. Augustyn uznawał władzę królów pogańskich, pod warunkiem, że wykonywali ją sprawiedliwie[9].

Recepcja w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego Benedykt Hesse w swoich poglądach teologicznych opierał się w głównej mierze m.in. na poglądach i pracach Augustyna[3][10][11]. Obecnie jego dzieła są również obiektem zainteresowania wydawniczego[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ E. Gilson, Historia filozofii chrześcijańskiej w wiekach średnich, przeł. S. Zalewski, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1987, s. 690 ISBN 83-211-0453-3
  2. ↑ L. Magdziarek, Augustyn z Ankony, [w:] Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 1, Lublin 2000, s. 410.
  3. ↑ a b M. Rechowicz, Augustyn Triumphus OESA, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin 1973, kol.1115.
  4. ↑ Stanisław Wielgus, Polska średniowieczna doktryna ius gentium, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 1996, s. 61, ISBN 83-228-0563-2, OCLC 176945600.
  5. ↑ Praca powstała przy okazji sporu papieża Jana XXII z Janem z Jandum i Marsyliuszem z Padwy (zwolennikami króla niemieckiego, a potem cesarza Ludwika IV Bawarskiego), L. Magdziarek, Augustyn z Ankony, [w:] Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 1, Lublin 2000, s. 411.
  6. ↑ W. Klausnitzer, Prymat papieża, „Roczniki Teologiczne”, 62, 2015, z. 9, s. 133-134.
  7. ↑ M. Markowski, Doktrynalne podstawy krakowskiego koncyliaryzmu średniowiecznego, „Folia Historica Cracoviensia”, 1999, vol. 6, s. 78.
  8. ↑ Stanisław Wielgus, Polska średniowieczna doktryna ius gentium, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 1996, s. 40, ISBN 83-228-0563-2, OCLC 176945600.
  9. ↑ Z. Kuksewicz, Zarys filozofii średniowiecznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 513.
  10. ↑ S. Wielgus, Hesse Benedykt, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 6, Lublin 1993, kol. 814.
  11. ↑ M. Ozorowski, Życie i działalność Benedykta Hessego, „Studia Teologiczne”, 16, 1998, s. 86.
  12. ↑ M. Socała, VI spotkanie edytorów, Lublin 1 października 2011 roku, „Roczniki Kulturoznawcze”, 4, 2017, nr 1, s. 174.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • L. Magdziarek, Augustyn z Ankony, [w:] Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 1, Lublin 2000, s. 410-411.
  • M. Rechowicz, Augustyn Triumphus OESA, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin 1973, kol.1115-1116.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Augustinus_Triumphus&oldid=73885038”