Jeden z najlepszych obrońców w historii jugosłowiańskiej piłki. Zaczynał w klubie z rodzinnego miasta – NK Srpski Miletić, a dostawszy się na studia w Zagrzebiu, zaczął występy w Gradjanskim Zagrzeb, gdzie grał w latach 1931–1940. Początkowo grał na środkowej obronie, jednak z czasem został przez trenera przesunięty na prawą stronę formacji defensywnej. W barwach Gradjanskiego zdobył dwa tytuły mistrzowskie – w roku 1937 i 1940. Po wojnie został trenerem piłkarskim, trenował w latach 1950–1952 zespół Dinama Zagrzeb.
NK Srpski Miletić, 1926–1931
Gradjanski Zagrzeb, 1931–1940
Higl wystąpił w 15 spotkaniach reprezentacji miasta Zagrzebia (w latach 1931–1938), a w reprezentacji Jugosławii wystąpił 24 razy. W reprezentacji zadebiutował 18 marca 1934 w rozgrywanym w Sofii meczu przeciwko Bułgarii wygranym przez Jugosłowian 2:1. Ostatnim meczem w reprezentacji był mecz rozgrywany 26 lutego 1939 w Berlinie przeciwko Niemcom przegranym przez Jugosławię 2:3. Higl zdobył w tym spotkaniu bramkę samobójczą, która zadecydowała o zwycięstwie
Niemców.
Higl w roku 1943 wyemigrował do Niemiec. Był jednym z piłkarzy Gradjanskiego, którzy kolaborowali z faszystowskim reżimem Ante Pavelicia. W klasyfikacji występów w reprezentacji Jugosławii, znajduje się na wspólnej pozycji z Franjo Glaserem i Frane Matošiciem.
1. 18 marca 1934, Sofia, Bułgaria – Jugosławia 1:2
2. 1 kwietnia 1934, Belgrad, Jugosławia – Bułgaria 2:3
3. 17 czerwca 1935, Sofia, Jugosławia – Rumunia 2:0
4. 20 czerwca 1935, Sofia, Jugosławia – Grecja 6:1
5. 24 czerwca 1935, Sofia, Bułgaria – Jugosławia 3:3