Bogusław Kogut

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Kogut
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 września 1925
Klęczany

Data i miejsce śmierci

15 marca 1987
Poznań

Zawód, zajęcie

poeta, prozaik, poseł

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Order Sztandaru Pracy I klasy

Bogusław Kogut (ur. 2 września 1925 w Klęczanach, koło Sędziszowa, zm. 15 marca 1987) – polski poeta, prozaik, publicysta, polonista, poseł na Sejm PRL II kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej żołnierz Batalionów Chłopskich. W latach 1956-1960 redaktor naczelny Tygodnika Zachodniego. Pisarz związany z Poznaniem. W latach 1957-1961 poseł na Sejm II kadencji z ramienia PZPR. W PZPR i ZLP od 1951. Członek egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu i egzekutywy POP PZPR przy Oddziale Poznańskim ZLP (od 1981). Wiceprezes Oddziału Poznańskiego ZLP i członek jego Zarządu Głównego (1954-1956). Laureat nagród literackich Rzeszowa i Poznania.

Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu w Alei Zasłużonych (AZ-2-P2-30)[1].

Niektóre utwory[edytuj | edytuj kod]

  • Dom ocalony (1953),
  • Śmierć Don Kichota (1961),
  • Syn pułkownika (1962),
  • Kalina (1963),
  • Kłusownicy i naganiacze (1963),
  • Traktat o rękach (1964),
  • Nietoperze (1964),
  • Komu wolno żyć (1965),
  • Misja porucznika Kuny (1965),
  • Jeszcze miłość (1967),
  • Romans sentymentalny (1968),
  • Dum-dum (1973),
  • Kronika bez końca (1981),
  • Tryptyki i erotyki (1985).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]