Carl Reyher
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 października 1846 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 stycznia 1891 |
| Specjalność: chirurgia | |
| Alma Mater |
Uniwersytet w Dorpacie |
Carl Dietrich Christoph von Reyher (także Karl Peter Christopher Reyher, ros. Карл Карлович Рейер, ur. 11 października?/23 października 1846 w Rydze, zm. 30 grudnia 1890?/11 stycznia 1891 w Sankt Petersburgu) – niemiecki chirurg, profesor Uniwersytetu w Dorpacie, rzeczywisty radca stanu. Jako jeden z pierwszych lekarzy stosował oparte na naukowych podstawach chirurgiczne opracowywanie zakażonych ran postrzałowych[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn protokolanta liwońskiego sądu dworskiego Karla Christophera Reyhera (1817–1889) i nauczycielki Mathilde Ulmann (1821–1904). Miał ośmiu braci, z których Hans Reyher (1859–1932) również wybrał zawód lekarza, Piet von Reyher (1862–1927) był pisarzem[3]. Siostra Helene była żoną Wilhelma Ostwalda[4][5].
Ukończył gimnazjum rządowe w Rydze. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Dorpacie w latach 1865–1870[6]. Po ukończeniu studiów brał udział w wojnie francusko-pruskiej jako lekarz polowy w III armii pruskiej[7]. Następnie przez krótki czas był asystentem w klinice Karla Wilhelma Heinego w Nancy. W 1871 (1872[1]) został asystentem w klinice chirurgicznej Ernsta Bergmanna, rok później uzyskał tytuł doktora medycyny. Od 1874 do 1878 docent chirurgii na macierzystej uczelni. Wyjeżdżał w tym czasie za granicę, odwiedził m.in. w 1873 roku klinikę Josepha Listera w Edynburgu. Jako asystent Bergmanna, był z nim w konflikcie – przypuszcza się, że Bergmann zazdrościł sukcesów swojemu uczniowi.
W 1876 prymariusz szpitala wojskowego w Svilajnac w Serbii. W latach 1877–1878 uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej: był konsultantem w armii kaukaskiej i prymariuszem kaukaskiego Czerwonego Krzyża. Od 1878 konsultant w szpitalu wojskowym w St. Petersburgu, równocześnie wykładowca na kursach żeńskich[8]. W 1883 roku został ordynatorem chirurgii w petersburskim szpitalu Semionowa. W 1887 uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Medycznym w Waszyngtonie.
Zginął tragicznie 30 grudnia 1890, wskutek nieszczęśliwego wypadku na polowaniu – został raniony kulą z własnej broni[9][10]. Przypuszczano, że mógł popełnić samobójstwo, sfrustrowany trudnościami w reformowaniu szpitala (stracił posadę ordynatora) i niepowodzeniami w życiu osobistym[2][1].
Był dwukrotnie żonaty: 10 lipca 1875 w Rydze ożenił się z Anną von Götschel (rozwód w 1880 roku), po raz drugi w 1887 roku w Paryżu z Gaston Leflere. Jego syn Karl Wolfgang Rudolf von Reyher (1879–1950) również był chirurgiem[9][11].
Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]
Pracując jako chirurg wojskowy i w klinice Bergmanna zajmował się głównie problemem zakażeń ran. Podczas wojny rosyjsko-tureckiej stosował metodę oczyszczania ran (debridement) do leczenia ran postrzałowych; swoje doświadczenia przedstawił na 7. Międzynarodowym Kongresie Medycznym w Londynie. Wykazał wtedy, że postępowanie antyseptyczne w połączeniu z wczesnym oczyszczeniem rany skutkowało znacznym zmniejszeniem śmiertelności. Uważa się, że był prawdopodobnie pierwszym chirurgiem wojskowym, prowadzącym kontrolowane prospektywne badania nad gojeniem się ran[1]. Jako pierwszy upowszechniał zasady antyseptyki Listera w Rosji.
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Zur Pathologie und Therapie der Cholera in der Rigaer Epidemie von 1871. Dorpat: Mattiesen, 1872
- Ueber die Veränderungen der Gelenke bei dauernder Ruhe[12]. 1873
- Zur Behandlung der Kniegelenkentzündung mittels der permanenten Extension[13]. 1874
- The Cartilages and Synovial Membranes of the Joints. Journal of Anatomy and Physiology 8, ss. 261–273, 1874
- Über die Listersche Wundbehandlung. Verhandlungen der Deutschen Gesellschaft für Chirurgie, III Congress, 1874
- Die Behandlung der Spondylitis dorsalis und lumbalis mit dem Zug und Gegenzug, 1876
- Vom Kriegsschauplatze, 1877
- Die antiseptische Wundbehandlung in der Kriegschirurgie, 1878
- Ueber primäres Debridement der Schusswunden. London: J. W. Kolckmann, 1881
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d OH Wangensteen, SD Wangensteen. Carl Reyher (1846–1890), great Russian military surgeon: His demonstration of the role of debridement in gunshot wounds and fractures. „Surgery”. 74 (5), s. 641-649, 1973. PMID: 4582600.
- ↑ a b M Lehnhardt, HH Homann, D Druecke, K Maslowski i inni. Carl von Reyhers Studien zur Wundtherapie. „Chirurg”. 73 (7), s. 721–724, 2002. DOI: 10.1007/s00104-002-0467-8. PMID: 12296310.
- ↑ Reyher, Piet v.
- ↑ Iwanow NN, Gleye CC. Karl und Hans v. Reyher. Zwei baltische Aerzte. Dresden, 1913
- ↑ Ostwald, Wilhelm. bsbndb.bsb.lrz-muenchen.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)]. W: Neue Deutsche Biographie Band 19 (1998), s. 630 f
- ↑ Arnold Hasselblatt, Gustav Otto: Album academicum der Kaiserlichen Universität Dorpat. Dorpat, 1889 s. 588 [1]
- ↑ Karl Reyher. British Medical Journal 1(1571), s. 324, 1891
- ↑ Ulmanis YL, Khazanov AN. Vydayushchiysya otechestvennyy khirurg K. K. Reyer [Выдающийся отечественный хирург К. К. Рейер]. Khirurgija 49, ss. 121-122, 1973
- ↑ a b Reyher, Carl Dietrich Christoph v. W: Baltisches Biographisches Lexikon
- ↑ Reyher, Karl Peter Christopher W: Brennsohn I. Die Aerzte Livlands von den ältesten Zeiten bis zur Gegenwart ein biographisches Lexikon; nebst einer Einleitung über das Medizinalwesen Livlands. Mitau, 1905 ss. 333–334
- ↑ Erik-Amburger-Datenbank - Datensatz anzeigen
- ↑ Carl Reyher, Ueber die Veränderungen der Gelenke bei dauernder Ruhe, „Deutsche Zeitschrift für Chirurgie”, 3 (3-4), 1873, s. 189–255, DOI: 10.1007/BF02819705, ISSN 0367-0023 (niem.).
- ↑ Carl Reyher, Zur Behandlung der Kniegelenkentzündungen mittelst der permanenten Distraction, „Deutsche Zeitschrift für Chirurgie”, 4 (1), 1874, s. 26–89, DOI: 10.1007/BF02797052, ISSN 0367-0023 (niem.).