Centralny Urząd Gospodarki Materiałowej
Centralny Urząd Gospodarki Materiałowej – jednostka organizacyjna rządu istniejąca w latach 1952–1954, mająca na celu regulowanie właściwego stosowania i zużycia materiałów oraz ich obrotu i składowania
Powołanie urzędu[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie dekretu z 1952 r. o Centralnym Urzędzie Gospodarki Materiałowej powołano nowy urząd[1]. Urząd podlegał Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Zakres działania urzędu[edytuj | edytuj kod]
Do zakresu działania urzędu należały sprawy:
- ustalania zasad właściwego stosowania i wykorzystania surowców i innych materiałów, paliwa, narzędzi i artykułów technicznych, zwanych w dalszym ciągu materiałami,
- normowania zużycia i zapasów materiałów,
- organizacji obrotu materiałami,
- organizacji składowania materiałów,
- inspekcji gospodarki materiałowej,
- inne czynności zlecone przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w zakresie gospodarki materiałowej, a w szczególności rozdzielnictwo materiałów.
Kierowanie urzędem[edytuj | edytuj kod]
Na czele urzędu stał Prezes, którego powoływał i odwoływał Prezes Rady Ministrów na wniosek Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Prezesa Urzędu zastępował wiceprezes, którego powoływał i odwoływał Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Skład urzędu[edytuj | edytuj kod]
W skład Urzędu wchodziła Państwowa Inspekcja Gospodarki Materiałowej.
Organami terenowymi Państwowej Inspekcji Gospodarki Materiałowej były delegatury okręgowe.
Delegatury okręgowe tworzył Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, który określał ich organizację i zakres działania.
Zadania Państwowej Inspekcji Gospodarki Materiałowej[edytuj | edytuj kod]
Do zadań Państwowej Inspekcji Gospodarki Materiałowej należało wykonywanie w stosunku do urzędów i instytucji państwowych oraz jednostek gospodarki uspołecznionej kontroli[1]:
- właściwego stosowania i zużycia materiałów oraz przestrzegania ustalonych norm zużycia i zapasów,
- celowości i prawidłowości zgłoszonego zapotrzebowania materiałowego,
- obrotu materiałami,
- składowania materiałów,
- upłynnienia nadwyżek materiałowych,
- wykonywania innych czynności z zakresu gospodarki materiałowej w zakresie zleconym przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Przy Prezesie Urzędu jako jego organ opiniodawczy działała Komisja Norm Zużycia i Zapasów. Skład i organizację Komisji oraz jej zakres działania określał Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Zniesienie urzędu[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie dekretu z 1954 r. o zniesieniu Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej zlikwidowano urząd[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dekret z dnia 24 kwietnia 1952 r. o Centralnym Urzędzie Gospodarki Materiałowej. Dz.U. z 1952 r. nr 22, poz. 143.
- ↑ Dekret z dnia 2 czerwca 1954 r. o zniesieniu Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej. Dz.U. z 1954 r. nr 25, poz. 96.