Charles Norrie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Norrie, 1. baron Norrie
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 września 1893
Londyn

Data i miejsce śmierci

25 maja 1977
Wantage

Gubernator generalny Nowej Zelandii
Okres

od 2 grudnia 1952
do 25 lipca 1957

Poprzednik

lord Freyberg

Następca

lord Cobham

Gubernator Australii Południowej
Okres

od 19 grudnia 1944
do 19 czerwca 1952

Poprzednik

Malcolm Barclay-Harvey

Następca

Robert George

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (MVO)

Charles Willoughby Moke Norrie, 1. baron Norrie (ur. 26 września 1893 w Brompton, Londyn, zm. 25 maja 1977 w Wantage, Oxfordshire) – brytyjski generał i polityk, w latach 1952–1957 gubernator generalny Nowej Zelandii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Eton College oraz Królewską Akademię Wojskową Sandhurst. Od 1913 służył jako zawodowy żołnierz. Brał udział w obu wojnach światowych. Podczas pierwszej został czterokrotnie ranny. W trakcie drugiej doszedł do stopnia generalskiego i brał udział m.in. w walkach o Tobruk. W 1942 powrócił do Wielkiej Brytanii, a wkrótce potem przeszedł w stan spoczynku.

W 1944 rozpoczął karierę polityczną jako gubernator Australii Południowej. Sześć lat później przeniósł się do Nowej Zelandii, gdzie objął formalnie najwyższe w państwie stanowisko gubernatora generalnego. Pod koniec swojej kadencji, 22 sierpnia 1957 został kreowany parem jako baron Norrie z Wellington[1].

Herb lorda Lorrie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]