Cmentarz żydowski w Bolszewie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz żydowski w Bolszewie
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Wejherowo

Typ cmentarza

kirkut

Wyznanie

judaizm

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,34 ha

Data otwarcia

XVIII wiek

Data ostatniego pochówku

maj 1939

Data likwidacji

1953

Położenie na mapie gminy wiejskiej Wejherowo
Mapa konturowa gminy wiejskiej Wejherowo, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowski w Bolszewie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowski w Bolszewie”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowski w Bolszewie”
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego
Mapa konturowa powiatu wejherowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowski w Bolszewie”
Ziemia54°36′19,998″N 18°11′01,000″E/54,605555 18,183611

Cmentarz żydowski w Bolszewie[a] – powstały w XVIII wieku cmentarz żydowski, znajdujący się w Wejherowie w miejscu zwanym Żydowską Górką. Zniszczony w czasie II wojny światowej, obecnie nieczynny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o cmentarzu pojawiła się w 1776, w pismach wizytatorów królewskich[1]. Służył on wtedy do chowania zmarłych z gminy żydowskiej w Bolszewie i z okolicznych miejscowości[2]. Po pierwszym rozbiorze Polski jego właściciel, Żyd Jacobi, sprzedał go Waleniuszowi, który z nieznanych przyczyn utracił zakupiony majątek[1]. W 1827 ludność żydowska Wejherowa, nie mogąca uzyskać zgody na budowę kirkutu, postanowiła odkupić to miejsce pochówków[3]. Jego formalnym właścicielem aż do 1892 była rodzina Fuftenbergów, kiedy to został on przekazany wejherowskiej gminie żydowskiej[1]. XIX wiek był wiekiem świetności cmentarza, miał on kształt nieregularnego czworokąta, powierzchnię 3414 metrów kwadratowych, z czego przestrzeń grzebalna zajmowała obszar 2409 metrów kwadratowych. Do wejścia prowadziła aleja świerkowa, zaś same groby znajdowały się w układzie rzędowym, w osi północ–południe[3]. W tym okresie chowano tam zmarłych również z Sopotu[4] i Gdyni[1]. Po 1892 powstała również kaplica. W latach 1916–1920 pochowano na nim siedmiu jeńców rosyjskich wyznania mojżeszowego i zmarłych w mieście[2]. W 1937 przeprowadzono jego kapitalny remont, w ramach którego wybudowano otaczający go niewielki ceglany murek. W maju 1939 odbył się najprawdopodobniej ostatni pochówek[1]. W czasie II wojny światowej doszczętnie zniszczony (we wrześniu 1939 był on punktem obronnym[2]), po wojnie jego elementy były wykorzystywane przez okoliczną ludność[3]. W 1953 miejscowe władze wydały oficjalną decyzję o zamknięciu cmentarza[2].

Stan obecny[edytuj | edytuj kod]

Do dzisiejszych czasów zachowały się jedynie pojedyncze fragmenty nagrobków. W 2011 część płyt z cmentarza odkryto w ogrodzeniu Szkoły Podstawowej nr 29 w Gdyni[5], natomiast w 2020 w jego okolicy znaleziono destrukt piaskowcowej steli[2]. Od 2005 jego pozostałościami zajmują się uczniowie szkoły podstawowej (do 2019 również gimnazjum) w Bolszewie (m.in. zebrali oni dokumentację cmentarza oraz oznaczyli lokalizacje grobów[3]), a od 2011 również więźniowie miejscowego Zakładu Karnego[6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przez wiele lat znajdował się on na terenie Bolszewa, obecnie w granicach administracyjnych Wejherowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Kurpiewski 2004 ↓, s. 4-5.
  2. a b c d e Cmentarz żydowski w Bolszewie Jewish cemetery in Bolszewo Judischer Friedhof Bohlschau [online], cmentarze-zydowskie.pl [dostęp 2021-05-20].
  3. a b c d Cmentarz żydowski w Bolszewie - Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2021-05-20].
  4. Mistycyzm i ślad dawnych tradycji. Co wyróżnia cmentarz żydowski w Sopocie? [online], esopot.pl [dostęp 2021-05-20] (pol.).
  5. Redakcja, Gdynia: Stare, żydowskie nagrobki w ogrodzeniu szkoły [online], Dziennik Bałtycki, 20 września 2011 [dostęp 2021-05-20] (pol.).
  6. Projekt "Tikkun- Naprawa" w Bolszewie - Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2021-05-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]