Cmentarz ewangelicki w Turku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz ewangelicki w Turku
Obiekt zabytkowy nr rej. 475/216 z 20.07.1992
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Turek

Adres

ul. Fryderyka Chopina

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

ewangelicko-augsburskie

Stan cmentarza

czynny

Data otwarcia

1822

Zarządca

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Turku

Położenie na mapie Turku
Mapa konturowa Turku, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Turku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Turku”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Turku”
Położenie na mapie powiatu tureckiego
Mapa konturowa powiatu tureckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki w Turku”
Ziemia52°01′30″N 18°29′50″E/52,025000 18,497222

Cmentarz ewangelicki w Turku – cmentarz znajdujący się przy ulicy Fryderyka Chopina w Turku. Został zbudowany w roku 1822, a pośród alejek i zabytkowych pomników pochowani są tam przedwojenni obywatele miasta Turku, między innymi rodziny Burschów, Brucknerów, Mullerów, Neumannów, Yorków, Penthrów, Sachsów, Schnerrów.

Na turkowskim cmentarzu spoczywają m.in.:

  • ojciec Juliusza Ulrycha – ministra komunikacji II RP sprzed II wojny światowej, pułkownika Wojska Polskiego, adiutanta marszałka Józefa Piłsudskiego,
  • Leon Jan Sachs – ksiądz ewangelicko-augsburski w Turku w latach 1913–1947, zasłużony dla miasta społecznik, członek Komitetu Obywatelskiego, nauczyciel turkowskiego gimnazjum,
  • August Posselt – zmarły 17 lipca 1852, pastor turkowski, inicjator budowy kościoła ewangelickiego w Turku,
  • Karol Teichman – superintendent diecezji kaliskiej, pochowany w 1890 roku.

Od początku lat 90. XIX wieku na cmentarzu odbywają się pochówki ekumeniczne[1]. Przegląd Prawosławny podaje, że na cmentarzu znajdują się trzy groby prawosławnych mężczyzn z Turku z lat 30., 40. i 50. XX[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bez modlitwy za zmarłych, czyli jak protestanci obchodzą 1 listopada [online], www.iturek.net [dostęp 2020-11-05] (pol.).
  2. Mirosław Pisarkiewicz, Po śladach prawosławia [online], archiwum.przegladprawoslawny.pl [dostęp 2021-03-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dzieje Turku, red. E. Makowski, C. Łuczak, Poznań 2002.