Cmentarz prawosławny w Płusach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Płusach
Ilustracja
Fragment cmentarza
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Płusy

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

czynny

Powierzchnia cmentarza

0,13 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

przełom XIX/XX w.

Zarządca

Parafia Świętej Trójcy w Tarnogrodzie

Położenie na mapie gminy Księżpol
Mapa konturowa gminy Księżpol, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Płusach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Płusach”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Płusach”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Płusach”
Ziemia50°23′59,4″N 22°44′34,7″E/50,399833 22,742972

Cmentarz prawosławny w Płusachnekropolia prawosławna w Płusach, utworzona na potrzeby miejscowej parafii na przełomie XIX i XX w., użytkowana do dnia dzisiejszego.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz został urządzony najprawdopodobniej na przełomie XIX i XX w. i był użytkowany przez miejscową ludność prawosławną do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców[1]. Najstarszy czytelny nagrobek pochodzi z 1905. Po wojnie jednak, z powodu powrotu części mieszkańców, nekropolia pozostała czynna pod zarządem parafii w Tarnogrodzie[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii zachowało się 7 nagrobków, wykonanych z żeliwa lub kamienia, powstałych przed 1945[1]. Mają one formę łacińskich i prawosławnych krzyży w stellach, na prostopadłościennnych postumentach, stylizowanych pniach drzew i postumentach z nadstawami obeliskowymi[1]. Nagrobki zdobione są wielostopniowymi gzymsami uskokowymi, półkolistymi szczycikami oraz ornamentami roślinnymi. Budulcem nowych nagrobków, często stawianych przed starymi nagrobkami, są przede wszystkim beton i lastryko[1]. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim. Na cmentarzu rośnie po 5 lip i kasztanowców, 4 jesiony i grusza, jak również samosiewy topoli i jesionu, krzewy bzu lilaka i malin, a w podłożu barwinek[1].

W granicach cmentarza znajduje się również współczesna (z 2007 r.[2]) niewielka cerkiew cmentarna.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f D. Kawałko, Cmentarze..., ss. 117–118.
  2. ks. Włodzimierz Klimiuk. cerkiew.pl. [dostęp 2020-10-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.