Czesław Pawłowicz
 podpułkownik dyplomowany saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 lipca 1942 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
13 Batalion Saperów |
| Stanowiska |
dowódca batalionu saperów |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       
| |
Czesław Pawłowicz (ur. 5 listopada 1892 w Rydze, zm. 8 lipca 1942 w Szanghaju) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 5 listopada 1892 w Rydze, w rodzinie Mikołaja i Zofii Oberkampf. W 1917 służył w Armii Polskiej we Francji.
9 listopada 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana i przydzielony do 13 batalionu saperów na stanowisko dowódcy[1]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w dowództwie 13 Dywizji Piechoty pozostając w ewidencji 2 pułku saperów[2]. 15 listopada 1921 został „powołany do egzaminu wstępnego (segregacyjnego) na dwuletni Kurs Sztabu Generalnego 1921/23”[3]. W latach 1921–1923 był słuchaczem II Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego[4] i wyznaczony na stanowisko w służbie transportowo-kolejowej[5][6]. W sierpniu 1929 został przeniesiony z Oddziału II Sztabu Głównego w Warszawie do 1 pułku saperów Legionów w Modlinie na stanowisko dowódcy pułku[7]. W grudniu 1929, po reorganizacji saperów, został dowódcą 1 batalionu saperów Legionów w Modlinie[8]. W marcu 1932 został mianowany dowódcą 5 batalionu saperów w Krakowie[9][10]. W czerwcu 1934 został komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Miechów[11]. W 1939 był w dyspozycji szefa Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[12].
Zmarł 8 lipca 1942 w Szanghaju[13].
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- kapitan – ?
- major – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[14]
- podpułkownik – 23 stycznia 1928 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 4. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[15]
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5701 (1922)[16]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1928)[17][18]
- Medal Niepodległości (20 lipca 1932)[19][20]
- Krzyż Wojenny (Francja)[16]
- Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)[21]
- Komandor Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)[22]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)[23]
Opinie[edytuj | edytuj kod]
Taktycznie bardzo dobry. Wychowawca dobry. Na wyższe stanowisko jeszcze nie nadaje się. Oficer bardzo dobry. /1 listopada 1933 r./ /-/ gen. Berbecki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 46 z 1 grudnia 1920 r., s. 1295, 1310.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 336.
- ↑ Dodatek do Dziennika Personalnego Ministra Spraw Wojskowych Nr 29 z 23 lipca 1921 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 r., s. 586.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 11, 800, 829.
- ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 582, 591.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 sierpnia 1929 r., s. 300.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 r., s. 389.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 r., s. 249.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 248.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 r., s. 266.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939.
- ↑ Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 30.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 906.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 3 z 28 stycznia 1928 r
- ↑ a b Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 41 z 27 października 1922 r.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 6 z 19 marca 1928 r.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 11 z 11 listopada 1932 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 12 z 28 czerwca 1930 r., s. 254.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 12 z 28 czerwca 1930 r., s. 250.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, Księgarnia akademicka fundacja centrum dokumentacji czynu niepodległościowego, Kraków 2006.
- Dowódcy 1 Batalionu Saperów Legionów
- Dowódcy 5 Pułku (batalionu) Saperów (II RP)
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Rydze
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 2 Pułku (batalionu) Saperów Kaniowskich
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy saperów II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojennym (Francja)
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy odznaczeni Orderem Gwiazdy Rumunii
- Polacy odznaczeni Orderem Trzech Gwiazd
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1942
- Żołnierze Armii Polskiej we Francji 1917–1919