Czesław Stopiński
gen. bryg. Czesław Stopiński (czerwiec 1974) | |
generał dywizji | |
Data i miejsce urodzenia |
23 lipca 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 czerwca 1992 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1945–1984 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
26 Brygada WOP |
Stanowiska |
oficer kwaterunkowy |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Czesław Stopiński (ur. 23 lipca 1922 w Przemyślu, zm. 29 czerwca 1992 k. Nidzicy) – generał dywizji, dowódca Wojsk Ochrony Pogranicza w latach 1971–1983.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent przemyskiego liceum (1944), w Ludowym Wojsku Polskim służył od 2 lutego 1945 roku, we wrześniu 1945 roku ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Inowrocławiu. Żołnierz Wojsk Ochrony Pogranicza od 1 października 1945 roku, oficer kwaterunkowy i technik budowlany. Od 1 stycznia 1951 roku szef sztabu 26 Brygady WOP, następnie 5. i 12 Brygady WOP. W latach 1958-1961 studiował w Akademii Sztabu Generalnego, po czym został dowódcą 15 Bałtyckiej Brygady WOP w Koszalinie, a później 12 Pomorskiej Brygady WOP w Szczecinie. W październiku 1968 roku mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Marian Spychalski. We wrześniu 1971 roku został dowódcą WOP (do maja 1983). W październiku 1979 roku mianowany generałem dywizji; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza PZPR Edwarda Gierka i ministra obrony narodowej gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Od roku 1983 inspektor Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, w lipcu 1984 roku zwolniony ze służby wojskowej, następnie przeniesiony w stan spoczynku.
Delegat na VI Zjazd PZPR w 1971 roku, w latach 1981–1986 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR.
Zginął wraz z żoną w wypadku samochodowym koło Nidzicy. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Przemyślu.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1973)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
- Złoty Krzyż Zasługi (1954)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1947)
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)
- Srebrna Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego” (1974)
I inne.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990. T. III: M-S. Toruń: 2010, s. 531-533. (pol.).
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Delegaci na zjazdy PZPR
- Generałowie dywizji ludowego Wojska Polskiego
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem „Za udział w walkach o Berlin”
- Odznaczeni odznaką „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Oficerowie Wojsk Ochrony Pogranicza
- Polskie ofiary wypadków drogowych
- Urodzeni w 1922
- Zastępcy członków Komitetu Centralnego PZPR
- Zmarli w 1992
- Ludzie urodzeni w Przemyślu