Czetowice
52°05′56″N 15°04′16″E/52,098889 15,071111| wieś | |
 Kościół w Czetowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
148[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-600[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0910570 |
Położenie na mapie gminy Krosno Odrzańskie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 52°05′56″N 15°04′16″E/52,098889 15,071111[1]
| |
Czetowice (niem. Zettitz[4]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie.
W 1519 roku wieś była wzmiankowana jako Zettitz, ale jak twierdził krośnieński kronikarz Joachim Möller już w 1421 roku w Czetowicach mieszkali przedstawiciele rodziny von Grünberg, którzy byli odnotowani jeszcze w szesnasto-siedemnastowiecznych dokumentach[4]. Linia czetowicka tego rodu wygasła w 1683 roku. W późniejszych czasach, w zapiskach odnoszących się do właścicieli dóbr, pojawia się rodzina von Gloger, a przed 1800 rokiem baronowie von Kottwitz[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:
- kościół parafialny pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej, renesansowy z XVI wieku, następnie modernizowany m.in. w XVIII i XIX stuleciu, kiedy pracom przy świątyni patronowała rodzina von Gloger[6]. Jest to kamienno–ceglana, salowa budowla renesansowa, założona na planie prostokąta i zamknięta trójbocznie od wschodu. Wieża z roku 1654 o zarysie kolistym wznosi się po stronie zachodniej. Zakrystia z 1859 roku, jako dobudówka znajduje się przy ścianie wschodniej. Korpus nawowy wraz z częścią prezbiterialną posiada dach wielospadowy natomiast wieża kopulasty hełm z latarnią[6]. Kształt ostrołukowy mają otwory drzwiowe i okienne. Sklepieniem kolebkowo krzyżowym zostało przykryte wnętrze korpusu nawowego, a zakrystia i kruchta pod wieżą płaskimi strupami drewnianymi. Zachowało się w świątyni interesujące wyposażenie w postaci renesansowego ołtarza kamiennego w formie tryptyku oraz młodsza ambona drewniana i organy z 1862 roku, a także płyty epitafijne od drugiej połowy XVI do XVIII wieku, poświęcone członkom rodzin szlacheckich, jak np. von Gloger i von Grünberg[6].
- dom, z połowy XIX wieku
- stodoła, z początku XIX wieku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 20680
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 186 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 216.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 18-19. [dostęp 2013-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
- ↑ a b c Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 217.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 216-217. ISBN 978-83-919914-8-0.
