Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom jednodzinny przy ul. Zielonego Dębu 17
dawniej dom nr 35 wzorcowego osiedla WuWA
Symbol zabytku nr rej. A/5287/370/Wm i A/5288/371/Wm z dnia 18 stycznia 1979 r.
Ilustracja
Widok budynku od ulicy
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Zielonego Dębu 17–17a

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Heinrich Lauterbach

Inwestor

Siedlungsgeselschaft Breslau A.G.

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

marzec 1929

Ukończenie budowy

czerwiec 1929

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 17 we Wrocławiu”
Ziemia51°06′25,22″N 17°05′05,87″E/51,107006 17,084964

Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 17–17amodernistyczny budynek mieszkalny we Wrocławiu na osiedlu Dąbie, wybudowany jako dom eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Heinricha Lauterbacha.

Dom zaprojektowany przez Lauterbacha był jednym z dwóch największych domów jednorodzinnych na wzorcowego osiedla wystawy „Mieszkanie i Miejsce Pracy” posiadał powierzchnię 180 m², zaprojektowany był z myślą o wysoko sytuowanym urzędniku lub właścicielu fabryki mieszkającym wraz z rodziną i służącą. Powstał w północnej części osiedla, od zachodu bezpośrednio z nim sąsiaduje podobny gabarytami dom nr 36 projektu Moritza Haddy, od wschodu miał powstać dom nr 34 także autorstwa Lauterbacha, jednak jego realizacja nie doszła do skutku. Dom zbudowany jest z cegieł o grubości 44 cm. Wszystkie pomieszczenia rozlokowane są na parterze, na wyższej kondygnacji znajduje się jedynie obszerny taras i niewielki pomieszczenie gospodarcze. Niektóre pomieszczenia wewnątrz jak np. jadalnia z salonem oddzielone są od siebie składanymi w harmonijkę ścianami, co umożliwiało ich łączenie w większą całość. Dom w roku 1945 został częściowo zniszczony, po odbudowie dom podzielono na dwie odrębne części z osobnymi adresami.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.