Dwór w Siemisławicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwór w Siemisławicach
Schloss Siebenhufen
Symbol zabytku nr rej. 277/1635 z 12.04.1966
Ilustracja
Rysunek zamku F.B. Werner (1690–1778)
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Siemisławice

Adres

Siemisławice 15

Typ budynku

dwór (budynek)

Ukończenie budowy

1609

Ważniejsze przebudowy

XIX, XX w.

Położenie na mapie gminy Przeworno
Mapa konturowa gminy Przeworno, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dwór w Siemisławicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Siemisławicach”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Siemisławicach”
Położenie na mapie powiatu strzelińskiego
Mapa konturowa powiatu strzelińskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Siemisławicach”
Ziemia50°41′16″N 17°09′06″E/50,687778 17,151667

Dwór w Siemisławicach – zabytkowy[1] dwór w miejscowości Siemisławice.

Dwór[2] z 1609 roku, obecnie dom nr 15. Początkowo był to niewielki zamek wzniesiony w pierwszej połowie XV wieku dla piastowskiego księcia Fryderyka I legnickiego. Następnie od 1445 roku we władaniu rodziny von Czirn, być może jako lenno. Około 1609 roku przebudowany przez Georga von Czirna na renesansowy dwór. Kolejna przebudowa nastąpiła po 1653 r., a następnie w drugiej połowie XIX w. i na początku XX w. W latach 1743–1945 własność fundacji charytatywnej, która oddawała majątek w dzierżawę. Po 1945 roku należał do PGR i w tym czasie w dworze urządzono biura i mieszkania. W latach 1972–1974 dwór był remontowany. Od 2011 roku dwór nie jest użytkowany. Budynek jest zbudowany z kamienia i cegły, na rzucie prostokąta, częściowo podpiwniczony, dwukondygnacyjny, z użytkowym poddaszem, nakryty dachem dwuspadowym. Od wschodu parterowa przybudówka. Fasada dziewięcioosiowa, z centralną prostokątną wieżą. W wieży znajduje się główne wejście do budynku ozdobione dwuosiowym manierystycznym portalem z kartuszem z herbami rodów von Czirn i von Zedlitz. Elewacje pozbawione ozdobnych detali, z oknami w prostych wykonanych w tynku opaskach. Pomiędzy trzecią i czwartą kondygnacją wieży zegar słoneczny. Układ wnętrz dwutraktowy, z centralną sienią i klatką schodową umieszczoną w wieży. W części pomieszczeń zachowane sklepienia krzyżowe i kolebkowe z lunetami, w pozostałych płaskie stropy. Do dworu przylegają resztki zdewastowanego parku oraz zabudowania dawnego folwarku: oficyna mieszkalna, stodoła, stajnia, obora i spichlerz. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 277/1635 w dniu 12.04.1966 r.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]