Dworek Sierakowskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dworek Sierakowskich
Symbol zabytku nr rej. 986 z 10.12.1986
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Sopot

Adres

ul. Czyżewskiego 12

Typ budynku

dwór

Styl architektoniczny

klasycyzm

Kondygnacje

2

Powierzchnia użytkowa

303 m²

Pierwszy właściciel

Andrzej Borckmann

Kolejni właściciele

Jan Joachim Deptowski (?–1782)
Karol Burski (1782–1793),
wdowa Ficht (1793–1797),
hr. Kajetan Sierakowski (1797–1805),
Helena z Dzieduszyckich (1805–1814),
Daniel Gotthelf Frantzius (1814–1904),
Friedrich Otto (1904–1923),
Gertruda i Fryderyk Kries (1923–1945), miasto Sopot (1945–1974),
Towarzystwo Przyjaciół Sopotu (1974–)

Położenie na mapie Sopotu
Mapa konturowa Sopotu, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dworek Sierakowskich”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Dworek Sierakowskich”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Dworek Sierakowskich”
Ziemia54°26′40,481″N 18°33′46,940″E/54,444578 18,563039
Strona internetowa

Dworek Sierakowskichklasycystyczny dworek w Sopocie, położony przy ul. Czyżewskiego 12. Od 1974 siedziba Towarzystwa Przyjaciół Sopotu. W budynku znajduje się również kawiarnia Dworek Cafe.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na planie Sopotu z 1714 pojawia się budynek położony w ogrodzie Andrzeja Borckmanna, ówczesnego burmistrza Gdańska[1].

Kolejna historyczna wzmianka o budynku pochodzi z dokumentu z 22 lipca 1782, gdy został sprzedany przez Jana Joachima Deptowskiego Karolowi Burskiemu. Kolejnymi właścicielami byli: od 21 czerwca 1793 – wdowa Ficht, od 14 października 1797 – hr. Kajetan Sierakowski, od 19 listopada 1805 jego żona – Helena z Dzieduszyckich, od 17 listopada 1814 – Daniel Gotthelf Frantzius, od 1 października 1904 – Friedrich Otto z Berlina, od 9 lutego 1923 – Gertruda i Fryderyk Kries. Po 1945 dworek przejęły władze miasta, w 1958 został przekazany Państwu Polskiemu[2], a w 1974 został przekazany nowo powstałemu Towarzystwu Przyjaciół Sopotu, w którego rękach pozostaje do dziś[3][4].

W dworku gościł młody Fryderyk Chopin[2].

10 grudnia 1986 dworek został wpisany na listę zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

We wnętrzu zachowały się elementy wystroju z przełomu XVIII i XIX w. oraz dwa piece z ok. 1800.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dworek Sierakowskich. [dostęp 2019-10-20].
  2. a b Historia dworku. [dostęp 2019-10-20].
  3. Franciszek Mamuszka, „Bedeker sopocki”, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1981, ISBN 83-215-7200-6, str. 47–49
  4. Siedziba – Towarzystwo Przyjaciół Sopotu. tps.sperski.pl. [dostęp 2024-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-05-14)].