Dziura w Stołowie
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość |
104 m |
Głębokość |
15 m |
Deniwelacja |
15 m |
Wysokość otworów |
1016 m n.p.m. |
Ekspozycja otworów |
ku górze |
Data odkrycia |
znana od dawna |
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bs-04.15 |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°44′36″N 18°58′10″E/49,743200 18,969453 |
Dziura w Stołowie – jaskinia w Beskidzie Śląskim. Wejście do niej znajduje się na południowym zboczu Stołowa, na wysokości 1016 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 104 metry, a jej deniwelacja 15 metrów[1][2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia zaczyna się szeroką, 3-metrową studzienką. Odchodzą z niej dwa ciągi: do dolnego piętra i do górnego piętra jaskini.
Dolne piętro[edytuj | edytuj kod]
W zachodniej ścianie studzienki zaczyna się szczelinowy korytarzyk, który przez zacisk prowadzi do niewielkiej salki. Z niej niskim korytarzem, przez trudny zacisk, dochodzi się do najniżej położonej części jaskini – sali nazwanej Zaułkiem Rysiaczka.
Górne piętro[edytuj | edytuj kod]
Z dna studzienki odchodzi korytarz prowadzący do niewielkiej salki, gdzie zaczyna się Korytarz Gejów Gumowych. Idzie on, przez zacisk, do kolejnego korytarza – Mamuciej Dupy, który kończy się małą salką z zawaliskiem[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia jest typu osuwiskowego. Zamieszkują ją trzy gatunki nietoperzy: podkowiec mały, nocek wąsatek i nocek duży. Ściany są wilgotne, roślinność występuje tylko w studzience wejściowej (mchy i porosty)[1].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna. Jej opis i plan sporządzili w J. Ganszer i J. Pukowski w 1989 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-04-29] (pol.).
- ↑ NAJGŁĘBSZE JASKINIE POLSKICH KARPAT FLISZOWYCH [online], 20 sierpnia 2009 [dostęp 2018-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-20] .