Edward Witliński

Edward Witliński
	kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1896 ; Chodorków, gub. kijowska
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1917–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Formacja	I Korpus Polski
Jednostki	III Korpus Polski w Rosji,; 41 pułk piechoty,; 8 pułk artylerii polowej,; 20 pułku artylerii lekkiej,; Mazowiecka Szkoła Podchorążych Artylerii nr 2 w Zambrowie.
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-bolszewicka,; II wojna światowa kampania wrześniowa;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Witliński (ur. 19 marca^?/31 marca 1896 w Chodorkowie, gub. kijowska, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława i Marii z Radzikowskich. Absolwent szkoły handlowej i Instytutu Handlowego w Kijowie. W lutym 1917 wcielony do armii rosyjskiej, ukończył szkołę oficerską piechoty. Od 13 grudnia 1917 jako chorąży w I Korpusie Polskim, następnie przeniesiony do III Korpusu. Walczył pod Starokonstantynowem i Krasiłową. Po demobilizacji podjął studia na Politechnice Kijowskiej. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie skierowany w stopniu podporucznika do 41 Suwalskiego pułku piechoty. Dowodził kompanią. Wziął udział w wyprawie kijowskiej.

W okresie międzywojennym do 1924 służył w 41 pp. Następnie po ukończeniu Szkoły Młodszych Specjalistów Artylerii w Toruniu skierowany na dowódcę plutonu w 8 pułku artylerii polowej. Od 1927 oficer personalny pułku. Awansowany do stopnia kapitana w 1928, objął dowództwo baterii. W 1930 ukończył kurs doszkalający i został wyznaczony dowódcą baterii w 20 pułku artylerii lekkiej. W 1938 przeniesiony na stanowisko oficera mobilizacyjnego Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Artylerii nr 2 w Zambrowie.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW z 2.4.1940 r., poz. 72^[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Haliną Kawalkowską, miał syna Bohdana.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 859^[1]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[2]
Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)^[3]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[4]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[4]
Państwowa Odznaka Sportowa^[4]
Odznaka Pamiątkowa 8 pułku artylerii lekkiej^[4]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 318.
↑ BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-06-20] .
↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ ^a ^b ^c ^d Na podstawie fotografii [1]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000318-1] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 318.

[:0-2] BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-06-20] .

[3] M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[:1-4] Na podstawie fotografii [1]

[1]

[2]

[3]

[4]