Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Etylenodiamina
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC )
PIN
etano-1,2-diamina[1]
Inne nazwy i oznaczenia
farm.
łac. ethylendiaminum
inne
1,2-diaminoetan, skr. en (w postaci ligandu ), przest. etylenodwuamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
C2 H8 N2
Inne wzory
C 2 H 4 (NH 2 ) 2 , NH 2 C 2 H 4 NH 2 , NH 2 CH 2 CH 2 NH 2
Masa molowa
60,10 g/mol
Wygląd
przezroczysta, bezbarwna, dymiąca ciecz[2] o zapachu amoniaku[3]
Identyfikacja
Numer CAS
107-15-3
PubChem
3301
DrugBank
DB14189
InChI
InChI=1S/C2H8N2/c3-1-2-4/h1-4H2
InChIKey
PIICEJLVQHRZGT-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,8979 g/cm³ (20 °C)[4] ; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
bardzo dobrze rozpuszczalna[4]
w innych rozpuszczalnikach
mieszalna w każdym stosunku z etanolem [2] , rozpuszczalna w tetrachlorometanie , nierozpuszczalna w eterze dietylowym i benzenie [4]
Temperatura topnienia
11,14 °C[4]
Temperatura wrzenia
116,9 °C[4]
Punkt krytyczny
340,0 °C[7] ; 6,71 MPa[7] ; 204 cm³/mol ≈ 0,295 g/cm³[7]
logP
−2,04[5]
Kwasowość (pKa )
pK BH+ 1 9,92[6] pK BH+ 2 6,86[6]
Współczynnik załamania
1,4565 (589 nm , 20 °C)[4]
Prężność pary
1,62 kPa[8]
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[3]
Zwroty H
H226 , H302+H332 , H311 , H314 , H317 , H334 , H412
Zwroty P
P210 , P273 , P280 , P303+P361+P353 , P304+P340+P310 , P305+P351+P338
Temperatura zapłonu
38 °C (zamknięty tygiel)[3]
Temperatura samozapłonu
385 °C[8]
Granice wybuchowości
2,5–12,0%[8]
Numer RTECS
KH8575000
Dawka śmiertelna
LD50 1200 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[5]
Podobne związki
Podobne związki
kadaweryna
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotycząstanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Etylenodiamina , skr. en – organiczny związek chemiczny z grupy amin . W warunkach normalnych jest bezbarwną cieczą o charakterystycznym zapachu podobnym do amoniaku . Jest umiarkowanie mocną zasadą aminową. Szeroko stosowana w przemyśle chemicznym jako składnik wielu syntez chemicznych. Roczna produkcja światowa w roku 1998 wyniosła ok. 500 tys. ton.
Etylenodiamina jest używana w dużych ilościach do produkcji wielu przemysłowych związków chemicznych. Tworzy pochodne z kwasami karboksylowymi (amidy ), alkoholami , dwusiarczkiem węgla , aldehydami i ketonami . Jej dwufunkcyjna natura (dwie aminowe grupy funkcyjne − NH 2 ) powoduje, że łatwo tworzy formy heterocykliczne .
↑ P-62.2.4 Poliaminy , [w:] Henri A. H.A. Favre Henri A. H.A. , Warren H. W.H. Powell Warren H. W.H. , Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013 , Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), wyd. 5, Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2023] , s. 632 .
↑ a b Farmakopea Polska X , Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych , 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ a b c Etylenodiamina , karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck , 9 października 2021, numer katalogowy: 03550 [dostęp 2022-08-12] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki )
↑ a b c d e f Haynes 2016 ↓ , s. 3 -244.
↑ a b Ethylenediamine , [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-08-12] (ang. ) .
↑ a b Haynes 2016 ↓ , s. 5 -91.
↑ a b c Haynes 2016 ↓ , s. 6 -72.
↑ a b c Haynes 2016 ↓ , s. 15 -16.
↑ Haynes 2016 ↓ , s. 9 -72.