Ewa Borkowska-Pastwa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Stopień harcerski | |
| Stopień instruktorski | |
| Organizacja harcerska | |
| Przewodnicząca ZHR | |
| Okres sprawowania |
od 21 kwietnia 2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| p.o. Przewodniczącego ZHR | |
| Okres sprawowania |
od 15 marca 2008 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Naczelniczka Harcerek ZHR | |
| Okres sprawowania |
od 6 września 1998 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Ewa Borkowska-Pastwa (ur. w 1959 w Gdańsku) – harcmistrzyni, od 21 kwietnia 2012 do 3 kwietnia 2016 Przewodnicząca ZHR, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego, wykształcenie wyższe, z zawodu analityk systemów w Centrali ZUS. Ma męża Jana (hm.), dwoje dzieci: Jana i Lecha. Mieszka w Warszawie.
Harcerstwo[edytuj | edytuj kod]
- była drużynowa 29 Gdańskiej Drużyny Harcerek „Kotwica”
- była drużynowa 29 Gdańskiej Drużyny Harcerek Starszych „Związek Koniczyn”
- były członek-założyciel KIHAM w Gdańsku – 23 października 1980, sygnatariusz Porozumienia KIHAM 22 listopada 1980, uczestniczka III Ogólnopolskiego Zlotu Harcerek w Rebizantach k. Suśca 25–30 czerwca 1981 zorganizowanego przez Hufiec Żeński im. Olgi Drahonowskiej-Małkowskiej NRH w Lublinie, w grudniu 1982 wystąpiła z trójmiejskiego KIHAM i sygnowała wraz z innymi raport 9 lutego 1983 do hm. Stanisława Broniewskiego „Orszy”
- aktywna w niejawnym Ruchu Harcerskim, współorganizatorka „Białej Służby” w Trójmieście, w czerwcu 1987
- pod koniec 1988 poparła inicjatywę trójmiejskiego ZHR (tzw. „mały ZHR”), w ZHR od 1989 – współzałożyciel, na liście harcmistrzowskiej z rozkazu Naczelnika ZHR L3/89 z 16 czerwca 1989
- były członek Komisji Harcmistrzowskiej ZHR (1 grudnia 1990 – luty 1993)
- była Komendantka Pomorskiej Chorągwi Harcerek ZHR (1992 – 1995)
- była Przewodnicząca Komisji Harcmistrzyń ZHR (1995-1998 i 2005-2008)
- Sekretarz Rady Naczelnej (2008-2012 i od 2016)[1]
Od 6 września 1998 r. do 29 marca 2004 r. Naczelniczka Harcerek Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. Od 20 maja 2006 r. Wiceprzewodnicząca Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, a od 15 marca 2008 r. w wyniku rezygnacji hm. Marcina Jędrzejewskiego[2] z funkcji Przewodniczącego Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej decyzją Rady Naczelnej[3] hm. Ewa Borkowska-Pastwa pełniła obowiązki Przewodniczącego do chwili wyboru nowego Przewodniczącego przez X Zjazd Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. Od 2008 członek Rady Naczelnej Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej z wyboru[4]. Od 21 kwietnia 2012 do 3 kwietnia 2016 Przewodnicząca ZHR.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2015)[5]
- Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2020)[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023, s. 48. ISBN 978-83-87899-32-5.
- ↑ Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej: Rezygnacja Przewodniczącego ZHR. 12 marca 2008. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej: Hm. Ewa Borkowska-Pastwa będzie pełnić obowiązki Przewodniczącego ZHR. 15 marca 2008. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej: Rada Naczelna. [dostęp 2010-05-02].
- ↑ Prezydent: Dziękuję za zasługi dla Polski. prezydent.pl, 2015-08-03. [dostęp 2016-01-14].
- ↑ Dzień Myśli Braterskiej [online], Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 22 lutego 2020 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Parzyński, Ruch Harcerski Rzeczypospolitej 1983–1989, Krakowska Oficyna Wydawnicza, Kraków, 1991;
- Robert Wiraszka, Krąg Instruktorski ZHR 1989–1992, Naczelnictwo ZHR, Warszawa, 1998; ISBN 83-87899-05-4
- Adam F. Baran, Walka o kształt harcerstwa w Polsce (1980–1990). Niepokorni i niezależni, Oficyna Wydawnicza RYTM, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa, 2007; ISBN 978-83-7399-251-1; ISBN 978-83-60580-00-4