Ewina (województwo łódzkie)
50°57′24″N 19°33′55″E/50,956667 19,565278
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
16[2] |
| Strefa numeracyjna |
34 |
| Kod pocztowy |
97-532[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ERA |
| SIMC |
0147832 |
Położenie na mapie gminy Żytno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu radomszczańskiego  | |
| 50°57′24″N 19°33′55″E/50,956667 19,565278[1]
| |
Ewina – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Żytno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1944 r. w okolicznych lasach rozegrała się zwycięska bitwa partyzantów Armii Ludowej z oddziałami niemieckimi.
12 września 1944 roku rozegrała się tam bitwa partyzancka 3 Brygady AL im.Józefa Bema (dowódcą był mjr B. Boruta „Hanicz”) w czasie operacji prowadzonej przeciw partyzantom prowadzonej przez Niemców na Kielecczyźnie. Pierwsze uderzenie Niemcy skierowali na lasy kotfińskie, które były bazą nowo uformowanej 3 brygady AL (3 bataliony około 600 ludzi). Pododdziały brygady zajęły obronę okrężną; stanowisko dowodzenia znajdowało się w Ewinie. Drogi i ścieżki prowadzące w głąb lasów zaminowano. Pierwsze starcie nastąpiło w rejonie Ciężkowic, gdzie część partyzantów została zmuszona do wycofania się w kierunku Ewiny, natomiast partyzanci toczący walkę w rejonie Włynic zatrzymali natarcie nieprzyjaciela. Niemcy, wykorzystując znaczną przewagę w sile żywej i ogniowej, wdarli się w kilku miejscach w obronę partyzancką. Po całodziennych, zaciętych walkach pododdziały brygady skoncentrowały się ponownie, by w nocy przejść w lasy koło Kruszyny. Straty brygady w bitwie pod Ewiną to 12 zabitych (S. Durlej podaje, że śmierć poniosło 18 partyzantów)[4] i 11 rannych. Straty niemieckie – kilkakrotnie większe (prawdopodobnie około 100 zabitych, liczba rannych nie podana).
Po bitwie Niemcy w odwecie zamordowali 3 mieszkańców Ewiny, spalili gospodarstwo i gajówkę. Śmierć ponieśli - Józef Góral, Jan Ociepa i Adam Stanek[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 29597
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 248 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Józef Fajkowski, Jan Religa, Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945, Warszawa 1981, s. 82
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mała Encyklopedia Wojskowa tom I. Wydawnictwo Ministerstwo Obrony Narodowej Warszawa 1967 r. – wydanie I.
