Feliks Siedlecki (wojskowy)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Siedlecki
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

12 października 1892
Uralsk

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1961
Bytom

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

OZ Kawalerii „Garwolin”

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Feliks Siedlecki (ur. 12 października 1892 w Uralsku, zm. 27 grudnia 1961 w Bytomiu) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 października 1892 w Uralsku, ówczesnym mieście obwodowym Generał-gubernatorstwa stepowego, w rodzinie Wilhelma i Zofii z domu Russek[1][2].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 7 pułku ułanów. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w tym pułku jako żołnierz zawodowy[3][4][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 75. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[4]. W listopadzie 1924 został przydzielony z macierzystego pułku do szwadronu pionierów przy 2 Dywizji Kawalerii w Warszawie na stanowisko młodszego oficera szwadronu[6][7]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 15 sierpnia 1924 i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do 1 pułku szwoleżerów w Warszawie z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w szwadronie pionierów[9]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko dowódcy szwadronu[10], który w 1930 został przemianowany na 2 szwadron pionierów[11][12][13]. W lutym 1933 został przeniesiony do baonu sztabowego MSWojsk. na stanowisko dowódcy szwadronu sztabowego[14][15]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Felińskiego 14[16]. W kwietniu 1934, po likwidacji baonu sztabowego MSWojsk., został przeniesiony do 8 Dywizji Piechoty w Modlinie na stanowisko oficera taborowego[17]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[18]. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 pułku ułanów w Mińsku Mazowieckim na stanowisku zastępcy oficera mobilizacyjnego[19].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 początkowo w Ośrodku Zapasowym Kawalerii „Garwolin”, a następnie dowódca szwadronu pieszego liczącego 180 ułanów[20]. Na czele tego szwadronu został skierowany do osłony mostu na Wiśle w Świdrach Małych, a później dołączył do 41 Dywizji Piechoty[21][22]. Dostał się do niemieckiej niewoli[2].

Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[23], a później wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[24].

Zmarł 27 grudnia 1961[2] w Bytomiu. Był żonaty[25].

W Oddziałowym Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach przechowywane są materiały operacyjne Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Katowicach z lat 1947–1955 dotyczące „Siedleckiego Feliksa, imię ojca: Wilhelm, ur. 12-10-1892 r., byłego oficera PSZ na Zachodzie w czasie II wojny światowej” (sygn.. IPN Ka 04/2797).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

17 stycznia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[16]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  2. ↑ a b c Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-10-30].
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 250.
  4. ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 167.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613, 682.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924, s. 688.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 80, 555, 605.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 742.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 247.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 175.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 287, 348.
  12. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 51.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 148, 665.
  14. ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 83.
  16. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-01].
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 262.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 294.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 693.
  20. ↑ Pohoski ↓, s. 19.
  21. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 23.
  22. ↑ Przemsza-Zieliński 1995 ↓, s. 101.
  23. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-01].
  24. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-01].
  25. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  26. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 420.
  27. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-01].
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 148.
  29. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-01].
  30. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 414.
  32. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 241.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Feliks_Siedlecki_(wojskowy)&oldid=73168497”