Franciszek Rodziewicz (oficer piechoty)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Rodziewicz
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1894
Żuprany

Data śmierci

5 sierpnia 1958

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

39 Dywizja Piechoty

Stanowiska

komendant Kwatery Głównej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Rodziewicz (ur. 18 lutego[a] 1894 w Żupranach, zm. 5 sierpnia 1958) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 lutego 1894 w Żupranach, w ówczesnym powiecie oszmiańskim guberni wileńskiej, w rodzinie Józefa i Józefy z domu Hołubko[2][3]. Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości, a w 1914 progimnazjum w Smorgoniach[4]. Egzamin dojrzałości zdał w 1918 w Mińsku[5].

6 marca 1915 został wcielony do 85 batalionu zapasowego w Moskwie[4]. 15 sierpnia tego roku ukończył Szkołę Praporszczyków w Peterhofie i został wysłany na front[6].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 19 Pułku Piechoty we Lwowie[7][8]. Po 1924 został przeniesiony do 61 Pułku Piechoty w Bydgoszczy. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 54. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9], a w następnym miesiącu wyznaczony na stanowisko dowódcy III batalionu[10][11]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 41 Pułku Piechoty w Suwałkach na stanowisko kwatermistrza[12]. W marcu 1932 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[13][14]. W maju 1933 został przeniesiony z KOP do 79 Pułku Piechoty w Słonimie na stanowisko dowódcy batalionu[15]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[16], a później przeniesiony w stan spoczynku.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku komendanta Kwatery Głównej 39 Dywizji Piechoty. 26 września pod Zamościem dostał się do niewoli niemieckiej. Do 1945 przebywał w Oflagu VII A Murnau[3].

Zmarł 5 sierpnia 1958 i został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Radomiu (kwatera 4B, rząd 1)[17].

5 lutego 1921 ożenił się z Henryką z Imbsów (zm. 1969), z którą miał syna Olgierda Henryka (1923–2006), docenta, doktora, dziekana Wydziału Materiałoznawstwa i Technologii Obuwia Politechniki Radomskiej i córkę Barbarę Marię (ur. 1928)[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

20 grudnia 1932 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[22].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia mjr. Franciszka Rodziewicza z „21 lutego 1894” na „18 lutego 1894”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 25.
  2. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  3. ↑ a b Straty ↓.
  4. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  5. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  6. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 411.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 168, 355.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 119.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 144.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 75, 180.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 191.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 253.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 905.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 144.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 90.
  17. ↑ Franciszek Rodzewicz. Włodzimierz Rodziewicz. [dostęp 2023-04-30].
  18. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  19. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-30]..
  20. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
  21. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  22. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-30]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Rodziewicz_(oficer_piechoty)&oldid=70239126”