Gęsiówka Gerarda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gęsiówka Gerarda
ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

kapustowce

Rodzina

kapustowate

Rodzaj

gęsiówka

Gatunek

gęsiówka Gerarda

Nazwa systematyczna
Arabis planisiliqua (Pers.) Rchb.
Icon. Fl. Germ. Helv. 12: 13 1850

Gęsiówka Gerarda (Arabis planisiliqua (Pers.) Rchb.) – gatunek rośliny zielnej z rodziny kapustowatych. Występuje w Europie i zachodniej Azji[3]. W Polsce rośnie w rozproszeniu na nizinach[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga
Do 90 cm wysokości, gęsto ulistniona, pokryta przylegającymi, 2-3-dzielnymi włoskami.
Liście
Owłosione na powierzchni, o uszastej nasadzie; uszka przytulone do łodygi.
Kwiaty
Białe; płatki korony drobne, wyprostowane, wąskoklinowate[5].
Owoce
Przytulone do osi kwiatostanu łuszczyny szerokości 0,8-1,2 mm.
Nasiona
Wąsko oskrzydlone.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwuletnia lub bylina. Rośnie na łąkach, w lasach i zaroślach. Kwitnie w maju i czerwcu. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek wyróżniający dla łąk selernicowych ze związku Cnidion dubii[6].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Gatunek umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-22] (ang.).
  3. Mapa rozmieszczenia gatunku na Den virtuella floran [dostęp 2014-01-22].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.