Giennadij Majorow
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| doktor nauk filozoficznych | |
| Specjalność: historia filozofii | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1969 – historia filozofii |
| Habilitacja |
1983 |
| Nauczyciel akademicki | |
| profesor | |
| Katedra |
historii filozofii zagranicznej |
| Okres spraw. |
od 1988 |
| Odznaczenia | |
| |
Giennadij Gieorgijewicz Majorow (ros. Геннадий Георгиевич Майоров; ur. w 1941) – radziecki i rosyjski historyk filozofii, tłumacz, doktor nauk filozoficznych (1982), uhonorowany tytułem „Zasłużony Profesor Uniwersytetu Moskiewskiego”[2]. Obok radzieckich historyków filozofii Wasilija Sokołowa i Igora Narskiego postać Genadija Majorowa zajmuje szczególne miejsce w badaniu i rozpowszechnianiu myśli Leibniza w Rosji[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1965 ukończył studia na wydziale filozofii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego[4], gdzie kierownikiem naukowym Majorowa był Walentin Asmus[5]. Potem do 1968 był aspirantem tejże uczelni i po studiach na aspiranturze rozpoczął pracę w Katedrze Historii Filozofii Zagranicznej[1]. Od 1988 jest tam profesorem[6]. We wczesnym okresie swojej działalności naukowej zajmował się badaniem nad filozofią Gottfrieda Leibniza, któremu poświęcił swoją pracę kandydacką pt. „Gnozeologia Gottfrieda W. Leibniza” (ros. Гносеология Готфрида В. Лейбница)[7]. Następnie polem zainteresowań badawczych Majorowa stała się przeważnie filozofia starożytna i średniowieczna. Od lat 90. XX w. rozszerzył swoje zainteresowania naukowe o krytyczne rozpatrzenie pochodzenia i istoty filozofii[1]. Na ten temat opublikował książkę „Filozofia jako poszukiwanie Absolutu”[8].
Obok badań naukowych zajmuje się przekładami literatury filozoficznej, m.in. przetłumaczył z łacińskiego prace Leibniza, Berkeley’a, Boecjusza. We wrześniu 2012 roku został jednym z oficjalnych oponentów (odpowiednik polskich recenzentów krytycznych[9]) Władimira Katasonowa podczas obrony pierwszej w Rosji dysertacji doktorskiej z teologii[10].
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
Prace z historii filozofii, w tym książki:
- „Tieorieticzeskaja fiłosofija Lejbnica” (ros. „Теоретическая философия Лейбница” (1973);
- „Etika w sriednije wieka” (ros. „Этика в средние века” (1986):
- „Cyceron i anticznaja fiłosofija rieligii” (ros. „Цицерон и античная философия религии” (1989)[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Маслин 2020 ↓, s. 404.
- ↑ К юбилею Геннадия Георгиевича Майорова. [w:] Объявления [on-line]. Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M.W. Łomonosowa, 03/03/2016. [dostęp 2020-08-08]. (ros.).
- ↑ Rashatko 2021 ↓, s. 32.
- ↑ Алексеев 2009 ↓, s. 355.
- ↑ Адриан (Пашин), игумен: Интервью с Геннадием Георгиевичем Майоровым. Bogoslov.ru, 15 марта 2010. [dostęp 2020-08-06]. (ros.).
- ↑ Oficjalna strona Majorowa. new.philos.msu.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-26)]. w serwisie internetowym UM
- ↑ Майоров Г.Г., Гносеология Готфрида В. Лейбница : Автореф. дис. на соискание учён. степени канд. филос. наук : (622) / [Моск. гос. ун-т им. М.В. Ломоносова. Филос. фак.]. - Москва : Изд-во Моск. ун-та, 1969. - 15 с
- ↑ Майоров Г.Г. Философия как искание Абсолюта. Опыты теоретические и исторические. — М.: Едиториал УРСС, 2004.
- ↑ Lilianna Kiejzik. Gieorgij Fłorowski o metodzie uprawiania badań naukowych. „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria”. 2 (110), s. 72, 2019. DOI: 10.24425/pfns.2019.128377. ISSN 1230-1493. (pol.).
- ↑ Профессор ПСТГУ, доктор философских наук В.Н. Катасонов защитил докторскую диссертацию по богословию. BezFormata.Com. [dostęp 2022-03-11]. (ros.).
- ↑ Abrosimow 2009 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- w języku rosyjskim
- МАЙОРОВ Геннадий Георгиевич. W: П. В. Алексеев: Русская философия. Энциклопедия. М.: Российская политическая энциклопедия (РОССПЭН), 2009, s. 355–357. ISBN 978-5-8243-1260-7. (ros.).
- М. А. Маслин: МАЙОРОВ Геннадий Георгиевич. W: Русская философия. Энциклопедия. Под общ. ред. М. А. Маслина. Wyd. III. М.: Мир философии, 2020, s. 404–405. (ros.).
- Igor Abrosimow: Sowietskaja Rossija: 1917-1991 - gosudarstwo, politika, ekonomika, nauka, kultura, litieratura, iskusstwo. proza.ru, 2009. (ros.).
- Майоров Геннадий Георгиевич. [w:] portal Богослов.Ru [on-line]. АНО "ЦИТ МДА"., 2007-2016. [dostęp 2016-11-19]. (ros.).
- w języku polskim
- Yury Rashatko. Leibniz w perspektywie rosyjskiej myśli historiograficznej. „Studia z Historii Filozofii”. 1 (12), s. 25-39, 2021. Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. DOI: 10.12775/szhf.2021.002. ISSN 2083-1978. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona. Wydział filozofii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. [dostęp 2022-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 Mar 2016)]. (ros.).
- Giennadij Majorow – sylwetka na stronie www.viperson.ru (ros.)