Ginter Dzierżon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ginter Dzierżon
Kraj działania

Polska

Data urodzenia

1959

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Diecezja gliwicka

Prezbiterat

22 czerwca 1985

Ginter Dzierżon (ur. 6 listopada 1959 w Kujakowicach[1]) – polski ksiądz katolicki, kanonista, profesor nauk prawnych, wykładowca na Wydziale Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Święcenia kapłańskie otrzymał 22 czerwca 1985 w Opolu[1]. W 1998 w Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem Wojciecha Góralskiego nadano mu stopień naukowy doktora w zakresie prawa kanonicznego[2]. Tam też (już w ramach UKSW) uzyskał w 2003 stopień doktora habilitowanego[3]. Od 2010 jest profesorem tytularnym nauk prawnych[3].

Był wykładowcą Uniwersytetu Opolskiego[1]. Objął stanowisko kierownika Katedry Norm Ogólnych na Wydziale Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[3]. Został także obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim Diecezji Gliwickiej[4].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Niezdolność do zawarcia małżeństwa jako kategoria kanoniczna, Warszawa 2002 ISBN 83-7072-234-2.
  • Ewolucja doktryny oraz dyscypliny dotyczących przeszkody różności religii w kanonicznym porządku prawnym, Warszawa 2008 ISBN 978-83-7072-488-7.
  • Powierzenie urzędu kościelnego poprzez wybór. Komentarz do regulacji zawartych w księdze I Kodeksu Prawa Kanonicznego, Kraków 2012 ISBN 978-83-62579-36-5.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]