Gosławice (województwo kujawsko-pomorskie)
52°45′26″N 18°41′04″E/52,757222 18,684444| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
51[2] |
| Strefa numeracyjna |
54 |
| Kod pocztowy |
87-705[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CAL |
| SIMC |
0872102 |
Położenie na mapie gminy Zakrzewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu aleksandrowskiego  | |
| 52°45′26″N 18°41′04″E/52,757222 18,684444[1]
| |
Gosławice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Zakrzewo[4][5].
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Wieś sołecka – zobacz jednostki pomocnicze gminy Zakrzewo w BIP[6].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyły 51 mieszkańców[2]. Są najmniejszą miejscowością gminy Zakrzewo.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W wieku XIX Gosławice opisano jako wieś, w powiecie nieszawskim, gminie Sędzin, parafii Siniarzewo. Odległość od miasta Nieszawy wiorst 14 (około 14,9 km) i takaż odległość od Aleksandrowa pogranicznego.
W roku 1827 Gosławice miały 16 domów i 135 mieszkańców. W roku 1864 uwłaszczono w Gosławicach 21 gospodarzy na 26 morgach i 110 prętach. Kwestia służebności dotąd niezałatwiona. Stan włościan względnie zamożny. Właściciel Gosławic skasował tu istniejącą karczmę (Opis wsi Bronisław Chlebowski - Słownik Tom II s.741).
Własność Józefa Trzebińskiego, w spisie majętności gminy Sędzin jako właściciel w roku 1881 występuje Jolanta Trzebińska[7]. Ogólna rozległość gruntów dominialnych wynosi 780 mórg nowopolskich (około 436,6 ha), w tym gruntu ornego morgów 535, łąk mórg 152 i 54 morgów lasu brzozowego. Klasa ziemi pszenna, role wymarglowane, płodozmian 11-polowy. Dobra te oprócz zboża produkują i wełnę z kilkuset owiec jak podaje Słownik rasy poprawnej.
Pod względem topograficznym Gosławice położone są na płaszczyźnie, pośród której biegnie wieś składająca się z kilkunastu chałup przy drodze. Nad stawem dźwiga się piękny piętrowy pałac murowany, w ostatnim dziesięcioleciu przed 1885 r. wystawiony na miejsce dawnego modrzewiowego dworu, zamienionego dziś na budynek folwarczny[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 35243
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 326 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-08-21].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-08-05].
- ↑ Biuletyn informacji publicznej Gminy Zakrzewo. Urząd Gminy w Zakrzewie. [dostęp 2014-08-21].
- ↑ Borucki ↓, s. 360.
- ↑ Gosławice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 741.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maksymilian Borucki: Ziemia kujawska pod względem historycznym, jeograficznym, archeologicznym, ekonomicznym i statystycznym. Wyd. Herman Neuman. Włocławek 1882.
_COA.svg)