Hajka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hajka
Ilustracja
Jezioro Hajka - widok z północnego brzegu
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Rosnowo

Region

Równina Białogardzka

Morfometria
Powierzchnia

92 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


4500 m
500 m

Głębokość
• średnia


7,0 m

Hydrologia
Rodzaj jeziora

zaporowe

Położenie na mapie gminy Świeszyno
Mapa konturowa gminy Świeszyno, blisko centrum na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Hajka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Hajka”
Ziemia54°04′06″N 16°13′24″E/54,068333 16,223333

Hajkajezioro zaporowe na rzece Radew w woj. zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminach Manowo i Świeszyno, leżące na terenie Równiny Białogardzkiej.

Wody jeziora są spiętrzone na wysokość 9,1 metra, zasilając zabytkową elektrownię wodną (rok budowy 1912), wyposażoną w trzy turbiny o mocy 1,27 MW. Jezioro pełni też funkcję zbiornika wyrównawczego hydroelektrowni w Rosnowie.

Na Hajce w okresie od 1 kwietnia do 30 września obowiązuje całodobowy zakaz używania jednostek pływających o napędzie spalinowym. Zakaz nie dotyczy jednostek pływających, których użycie jest konieczne do celów bezpieczeństwa publicznego lub utrzymania jeziora[1].

Dane podstawowe[edytuj | edytuj kod]

Hydronimia[edytuj | edytuj kod]

Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Hajka[2]. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Jezioro Niedalińskie[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała Nr XXXIII/293/13 Rady Powiatu w Koszalinie z dnia 20 grudnia 2013 r. ws. zakazu używania jednostek pływających na jeziorze Rosnowskim i jeziorze Hajka (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2014 r. poz. 403)
  2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 107, ISBN 83-239-9607-5.