Henryk Piątkowski (pułkownik)

Henryk Piątkowski
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1947 ; Horodło
	Przebieg służby
Lata służby	1966–2003
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Komenda Główna Żandarmerii Wojskowej
Stanowiska	komendant główny Żandarmerii Wojskowej
	Odznaczenia

Henryk Piątkowski (ur. 18 stycznia 1947 w Horodle) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, komendant główny Żandarmerii Wojskowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 stycznia 1947 w Horodle, w rodzinie robotniczej^[1]. W 1966 roku, po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Mińsku Mazowieckim^[1]. W tym samym roku został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu^[1].

W 1969 roku rozpoczął zawodową służbę wojskową. Dowodził plutonem i kompanią w Ośrodku Szkolenia Wojskowej Służby Wewnętrznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Mińsku Mazowieckim^[1]. W latach 1975-1978 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie^[1]. Po ukończeniu akademii rozpoczął pracę dydaktyczną na stanowisku wykładowcy i starszego wykładowcy Cyklu Prewencji Oddziału Szkolenia Centralnego Ośrodka Szkolenia WSW, a następnie Centrum Szkolenia WSW w Mińsku Mazowieckim^[1]. W latach 1985–1986 był słuchaczem Podyplomowego Studium Organizacji i Zarządzania w ASG w Rembertowie^[1].

W 1990, po rozformowaniu Wojskowej Służby Wewnętrznej, kontynuował służbę i pracę dydaktyczną na stanowisku kierownika Cyklu Porządkowego Wydziału Szkolenia Ośrodka Szkolenia Żandarmerii Wojskowej w Mińsku Mazowieckim^[1].

11 marca 1992 roku minister obrony narodowej Jan Parys wyznaczył go na stanowisko komendanta głównego Żandarmerii Wojskowej i awansował na pułkownika. W kwietniu 1993 roku objął stanowisko zastępcy komendanta Wojskowej Akademii Medycznej im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego w Łodzi. W 2003 roku zakończył służbę wojskową.

Jest żonaty, ma dwoje dzieci^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 9 sierpnia 2000 roku „za wybitne zasługi w umacnianiu suwerenności i obronności kraju”^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Nowy komendant główny Żandarmerii Wojskowej. „Polska Zbrojna”. 52, 1315 marca 1992. Warszawa.
↑ M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

15 lat Żandarmerii Wojskowej III RP, pod red. Marty Radzimskiej, Fundacja Polonia Militaris 2005, ISBN 83-921076-7-5

[p1-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Nowy komendant główny Żandarmerii Wojskowej. „Polska Zbrojna”. 52, 1315 marca 1992. Warszawa.

[2] M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644.

[1]

[2]