Ignalin (województwo warmińsko-mazurskie)
54°08′55″N 20°28′29″E/54,148611 20,474722| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
230[2] |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
11-100[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NLI |
| SIMC |
0479698 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Lidzbark Warmiński  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lidzbarskiego  | |
| 54°08′55″N 20°28′29″E/54,148611 20,474722[1]
| |
Ignalin (dawniej niem. Reimerswalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś założona w latach 1333-1342 przez wójta warmińskiego Henryka Lutra. Była lokalizowana w okolicach wielkiego lasu Sparwirde, co w języku Prusów oznaczało Las Kruków. Lokacja potwierdzona została w 1359 przez biskupa warmińskiego Styprocka. W okolicy wsi rozegrała się bitwa armii napoleońskiej z wojskami prusko-rosyjskimi (10 czerwca 1807), znana jako bitwa pod Lidzbarkiem Warmińskim. Bitwa nie została rozstrzygnięta, obie strony odniosły duże straty po około 7-8 tys. zabitych i rannych. Armia pruska i rosyjska wycofała się w nocy. Do ponownego starcia doszło 14 czerwca 1807 pod Frydlandem. Rosjanie ponieśli tam klęskę i stracili 25 tys. żołnierzy. W odległości 2 km na pd.-zach. Istnieją pozostałości dawnych szańców na Górze Wiatracznej zwanej też Napoleońską. Po wojnie zmieniono nazwę miejscowości na Ignalin, której pomysłodawcami byli polscy wysiedleńcy z miejscowości Ignalino na Litwie.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Gotycki kościół pw. św. Jana Ewangelisty i Matki Boskiej Częstochowskiej powstał w drugiej połowie XIV wieku, ponownie konsekrowany w 1580 po odbudowaniu ze zniszczeń. Obecny kościół to późnobarokowa budowla salowa powstała w latach 1783-1785, elewacje ozdobione pilastrami i wolutowymi szczytami, wystrój neobarokowy i neogotycki z XIX w i elementami z XVIII wieku. Wieżę wieńczy baniasty hełm. 16 maja 1786 r. kościół konsekrował bp. warmiński Ignacy Krasicki.
Pozostałe zabytki Ignalina:
- neoklasycystyczna plebania z poł. XIX w.
- dom murowany z początku XIX w.
- przydrożna kapliczka z początku XIX w. (neogotycka)
- ogrodzenie cmentarza przykościelnego z przełomu XIX i XX w.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Kościół św. Jana Ewangelisty w Ignalinie -
Ołtarz w kościele św. Jana Ewangelisty -
Chór w kościele św. Jana Ewangelisty -
Zabytkowa plebania.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42365
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Kod pocztowy Ignalin •• Wyszukiwarka, kody pocztowe, ulice, mapa [online], www.kodypocztowe.info [dostęp 2019-12-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 136
- Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 119
