Interdykt pretorski

Interdykt (Interdictum) – środek ochrony pozaprocesowej przewidziany w prawie rzymskim wydawany przez pretora lub namiestnika prowincji na mocy przysługujących im imperium, na żądanie jednej strony, zawierający nakaz pod adresem drugiej strony, aby coś uczyniła lub czegoś zaniechała.

Rodzaje

• interdykty restytutoryjne – nakaz zwrotu rzeczy lub przywrócenia ich stanu pierwotnego, zaliczano tu interdykty posesoryjne unde vi oraz de precario;
• interdykty ekshibitoryjne – nakaz okazania rzeczy lub osoby przed sądem do wglądu, np. interdictum de liberis exhibendis – interdykt nakazujący okazanie dziecka podlegającego władzy ojcowskiej, a przetrzymywanego przez nieuprawnioną osobę;
• interdykty prohibitoryjne – zakaz pewnego postępowania, w szczególności stosowania przemocy; zawierały sformułowanie vim fieri veto (zakazuję stoosowanie siły);
• interdictia simplicia – dotyczyły jednej ze stron;
• interdictia duplicia – dotyczyły obydwu stron.

Bibliografia

• MarekM. Kuryłowicz MarekM., AdamA. Wiliński AdamA., Rzymskie prawo prywatne – zarys wykładu, Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2008, ISBN 978-83-7601-073-1, OCLC 833152463 .brak strony (książka)