Ischnurinae
| Ischnurinae | |
| Fraser, 1957 | |
 Przedstawiciel podrodziny – tężnica wytworna (Ischnura elegans) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Ischnurinae |
Ischnurinae – podrodzina ważek z rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Kosmopolityczna[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samce cechują się różnym kształtem, a często też różną barwą znamion skrzydłowych na przednich i tylnych skrzydłach. Liczne gatunki mają na wierzchu potylicy barwną przepaskę lub parę kropek. Samice charakteryzuje obecność łusek na wulwie oraz dymorfizm lub polimorfizm w ubarwieniu, np. u samic tężnicy wytwornej wyróżniono 5 form[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Ischnurinae stanowią największą podrodzinę łątkowatych[1], obejmując ponad połowę ich gatunków[2]. Takson ten wprowadzony został w 1957 przez Frasera. W 2000 Fet i Bechly proponowali zmianę jego nazwy na Ischnurainae, gdyż nazwa Ischnurinae bywa również wykorzystywana na określenie taksonu skorpionów (typ nomenklatoryczny: Ischnurus)[3]. Badania z 2014 wskazują, że Ischnurinae stanowią takson monofiletyczny w obrębie kladu, określanego przez autorów jako Core Coenagrionidae[2].
- Acanthagrion
- Acanthallagma
- Aciagrion
- Africallagma
- Amphiagrion
- Amphiallagma – jedynym przedstawicielem jest Amphiallagma parvum
- Andinagrion
- Anisagrion
- Apanisagrion
- Argentagrion
- Austroallagma – jedynym przedstawicielem jest Austroallagma sagittiferum
- Austrocnemis
- Azuragrion
- Calvertagrion
- Coenagriocnemis
- Cyanallagma
- Denticulobasis
- Dolonagrion – jedynym przedstawicielem jest Dolonagrion fulvellum
- Enacantha – jedynym przedstawicielem jest Enacantha caribbea
- Enallagma
- Hesperagrion
- Hivaagrion (syn. Bedfordia)[4]
- Homeoura
- Ischnura
- Leptobasis
- Leucobasis – jedynym przedstawicielem jest Leucobasis candicans
- Mesamphiagrion
- Mesoleptobasis
- Millotagrion – jedynym przedstawicielem jest Millotagrion inaequistigma
- Oreiallagma
- Oxyagrion
- Oxyallagma
- Pacificagrion
- Pinheyagrion – jedynym przedstawicielem jest Pinheyagrion angolicum
- Proischnura
- Protallagma
- Thaumatagrion – jedynym przedstawicielem jest Thaumatagrion funereum
- Tigriagrion – jedynym przedstawicielem jest Tigriagrion aurantinigrum
- Tuberculobasis
- Xiphiagrion
- Zoniagrion – jedynym przedstawicielem jest Zoniagrion exclamationis
Wyróżniany jeszcze przez Dikstra et al. 2014[2] rodzaj Oreagrion został zsynonimizowany z Ischnura[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jill Silsby: Dragonflies of the World. CSIRO Publishing, 2001, s. 110–112.
- ↑ a b c d Klaas-Douwe B. Dijkstra, Vincent J. Kalkman, Rory A. Dow, Frank R. Stokvis, Jan Van Tol. Redefining the damselfly families: a comprehensive molecular phylogeny of Zygoptera (Odonata). „Systematic entomology”. 39 (1), s. 68–96, 2014. John Wiley & Sons Ltd, The Royal Entomological Society. DOI: 10.1111/syen.12035.
- ↑ Victor Fet, Günter Bechly. Ischnurainae Fraser, 1957 (Insecta, Odonata): proposed conservation as the correct spelling of Ischnurinae to remove homonymy with Ischnuridae Simon, 1879 (Arachnida, Scorpiones). „Bulletin of Zoological Nomenclature”. 57, s. 26–28, 2000.
- ↑ a b D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2023-11-15. [dostęp 2023-11-17]. (ang.).