Józef Franusiak

Józef Franusiak (Urodził się 15 sierpnia 1914 w Dąbrowie Górniczej, zmarł w październiku 1981) – polski malarz prymitywista.

Urodził się w wieloletniej rodzinie górniczej. Wybuch I wojny światowej spowodował powrót jego rodziny w rodzinne strony, na ziemię staszowską. W Strzelcach zakupili niewielkie gospodarstwo rolne.

Brał udział w kampanii wrześniowej w rejonie Rzeszowa, skąd wkrótce powrócił do Strzelec. W 1953 roku ożenił się i osiadł w Koniemłotach, gdzie żona Elżbieta pracowała jako nauczycielka w miejscowej szkole.

W trzy lata później przypadkowo odkrył u siebie zamiłowanie do rysunków. Malował pejzaże, kwiaty, martwą naturę. Najchętniej podejmował tematy związane z życiem wsi, przypominające rosyjskie ikony oraz wizerunki świętych. Wiosną 1968 roku spróbował swych sił w rzeźbie. Wkrótce w domu pojawiły się całe zastępy kolędników, świątków, muzykantów.

Pierwszą wystawę malarską miał prezentowaną w 1965 roku w warszawskiej Zachęcie. Potem wystawiał swoje prace w Muzeum Świętokrzyskim w Kielcach, w Muzeum w Szydłowie, w Domu Kultury w Staszowie oraz w Domu Chłopa w Warszawie.

W latach siedemdziesiątych aktywnie udzielał się w pracach Świętokrzyskiego Klubu Stowarzyszenia Twórców Ludowych.

Po śmierci żony w 1975 roku przeniósł się do siostry w Strzelcach, gdzie spędził resztę życia.

Został pochowany w Oleśnicy.

Bibliografia

• Maciej Zarębski Regionalny słownik biograficzny, Staszów, "Ziemia Staszowska", kwartalnik społeczno-kulturalny, nr 2, 1990