Józef Marian Wojciechowski

Józef Marian Wojciechowski
	podporucznik piechoty rezerwy
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1909 ; Ruchocice
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	73 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa

Józef Marian Wojciechowski (ur. 10 marca 1909 w Ruchocicach^[1], zm. 1940 w Katyniu) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, dziennikarz, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Tomasza i Władysławy z Kłosiów^[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Ruchocicach uczył się w Gimnazjum Państwowym w Wolsztynie. W 1927 zdał egzamin dojrzałości. W latach 1927-1932 studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął aplikację oraz kontynuował rozpoczętą już wcześniej pracę dziennikarską i publicystyczną. Założył i redagował miesięcznik społeczno-kulturalny „Przemiany”. Działał także Polskim Związku Zachodnim, w 1936 objął stanowisko dyrektora Polskiego Związku Zachodniego w Katowicach, gdzie mieszkał do wybuchu wojny. Od 1 października 1938 był także redaktorem naczelnym dziennika „Polska Zachodnia”. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 158. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[2].

W 1939 został zmobilizowany do 73 pułku piechoty^[1], dostał się do sowieckiej niewoli i został przewieziony do obozu NKWD w Kozielsku. Wiosną 1940 r. zamordowany i pochowany w Katyniu. Znajduje się na liście transportowej NKWD z 2 kwietnia 1940.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika^[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Józef Marian Wojciechowski był żonaty z Janiną z Szeligów, z którą miał syna Zdzisława Andrzeja i córkę Ewę Marię^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 698.
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 93.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, Warszawa 1990, s. 248 .
Sebastian Tuliński, Synowie Grodziska Wielkopolskiego, Granowa, Kamieńca, Rakoniewic, Wielichowa w dołach śmierci Katynia, Charkowa, Miednoje, Grodzisk Wielkopolski 2011, Str. 68 ISBN 978-83-61607-70-0

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000698-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 698.

[CITEREFRybkaStepan200393-2] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 93.

[3] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[1]

[2]

[3]