Józef Ostruszka

Józef Ostruszka
Data i miejsce urodzenia	15 września 1887 ; Oldrzychowice
	Prezes Sądu Okręgowego w Białymstoku
Okres	od 1932; do 1939
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Ostruszka (ur. 15 września 1887 w Oldrzychowicach, data i miejsce śmierci nieznane) – polski sędzia, prokurator i prezes Sądu Okręgowego w Białymstoku w latach 1932–1939.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Polskiego Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Cieszynie 1909 r.^[1] Ukończył studia prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim tytułem Doctoris Iuris w 1916 r. W randze oficera armii austriackiej brał udział w I wojnie światowej. Ranny i zwolniony ze służby w k. k. Landwehr Infanterie Regiment Nr. 31, 9. Kompanie^[2]. Po wojnie pracował w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim. Dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej w dniu 12 października 1932 r. mianowany Prezesem Sądu Okręgowego w Białymstoku. Pasjonat myślistwa.

W okresie okupacji sowieckiej w dniu 27 września 1939 r. został aresztowany przez NKWD. Prawdopodobną przyczyną aresztowania była akcja eksterminacji polskiej inteligencji. Po aresztowaniu był przetrzymywany przez kilka dni w areszcie NKWD, a następnie w białostockim więzieniu^[3]. Prawdopodobnie z tego więzienia wywieziono go w początkach 1940 r. w głąb Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich^[4]. Według listu przesłanego w 1946 r. przez p. Zdzisława Stepczyńskiego, Ostruszka Józef zmarł w obozie na terenie Republiki Komi nad Peczorą^[5].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Jerzego i Anny z d. Jakóbek. We wrześniu 1918 roku ożenił się w Piotrkowie Trybunalskim z Anną z Bokalskich. Ojciec trojga dzieci: Jadwigi (ur. 1920), Anny i Michała.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)^[6]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W Sądzie Okręgowym w Białymstoku upamiętnia dzisiaj tablica poświęcona ofiarom wyniszczenia inteligencji polskiej, odsłonięta 23 stycznia 1993 r. przez Ministra Sprawiedliwości Zbigniewa Dykę i córki Józefa Ostruszki Jadwigi Budlewskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Księga Pamiątkowa Polskiego Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Cieszynie 1895-1995. Cieszyn: 1995, s. 252. ISBN 83-903589-1-3.
↑ Verlustliste Nr. 57., digi.landesbibliothek.at, 14 listopada 1914 [dostęp 2017-01-30] .
↑ Sowieci zajęli Białystok w piątek. Pamiętny wrzesień 1939.. poranny.pl/, 1916-09-23. [dostęp 2017-02-26].
↑ České stopy v Gulagu :: Katyňské oběti [online], gulag.szmo.cz [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-02] .
↑ Bartłomiej Samarski: Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku, Tom II - powiat białostocki. Białystok: Wydawnictwo Prymat, 2011, s. 48, 296. ISBN 978-83-7657-038-9. [dostęp 2020-08-11].
↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu organizacji i administracji sądownictwa”.

[1] Księga Pamiątkowa Polskiego Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Cieszynie 1895-1995. Cieszyn: 1995, s. 252. ISBN 83-903589-1-3.

[2] Verlustliste Nr. 57., digi.landesbibliothek.at, 14 listopada 1914 [dostęp 2017-01-30] .

[3] Sowieci zajęli Białystok w piątek. Pamiętny wrzesień 1939.. poranny.pl/, 1916-09-23. [dostęp 2017-02-26].

[4] České stopy v Gulagu :: Katyňské oběti [online], gulag.szmo.cz [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-02] .

[5] Bartłomiej Samarski: Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku, Tom II - powiat białostocki. Białystok: Wydawnictwo Prymat, 2011, s. 48, 296. ISBN 978-83-7657-038-9. [dostęp 2020-08-11].

[6] M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu organizacji i administracji sądownictwa”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]