Jan Ławski

Jan Ławski
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1926 ; Słoczna, powiat Nowogródek
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 2008 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1945–1987
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	oddział partyzantki radzieckiej; 1 Łużycki Oddział WOP; Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego
Stanowiska	instruktor w 1 Łużyckim Oddziale WOP; szef Wydziału w Zarządzie Polityczno-Wychowawczym Dowództwa WOP; szef oddziału Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego; zastępca komendanta Wojskowego Instytutu Informatyki w Sztabie Generalnym WP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	zastępca dyrektora Gabinetu Ministra Spraw Wewnętrznych
	Odznaczenia
	;

Jan Ławski (ur. 9 stycznia 1926 - 18 stycznia 2008) – polski wojskowy, pułkownik WP, oficer polityczny

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w miejscowości Słoczna, powiat Nowogródek. W czasie okupacji należał do radzieckiej partyzantki. Do ludowego Wojska Polskiego wstąpił ochotniczo w 1945 r. W okresie od listopada 1946 do stycznia 1947 brał udział w walkach z podziemiem niepodległościowym o "utrwalenie władzy ludowej". Ukończył podoficerską szkołę łączności lotniczej, pracował na radiostacjach obsługujących Dowództwo Wojsk Lotniczych. Po ukończeniu kursu oficerów polityczno-wychowawczych w 1947 r. został podporucznikiem, a w latach 1948–1950 był instruktorem w 1 Łużyckim Oddziale WOP, a następnie instruktorem i szefem Wydziału w Zarządzie Polityczno-Wychowawczym Dowództwa Wojsk Ochrony Pogranicza w Warszawie. W 1964 r. ukończył studia w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego otrzymując tytuł magistra. W latach 1965–1975 służył w Głównym Zarządzie Politycznym WP na stanowisku szefa oddziału. W 1975 r. oddelegowany do Urzędu ds. Kombatantów na stanowisko dyrektora Zespołu Informacji i Współpracy z Zagranicą. W 1975 roku obronił także pracę doktorską w dziedzinie nauk humanistycznych. W latach 1979–1985 był zastępcą komendanta Wojskowego Instytutu Informatyki w Sztabie Generalnym WP. Ukończył również podyplomowe studia organizacji i zarządzania w Akademii Sztabu Generalnego WP. Napisał ponad 100 artykułów i publikacji dotyczących głównie tradycji WOP. Od 6.07.1985 do 5.11.1987 zastępca dyrektora Gabinetu Ministra Spraw Wewnętrznych Czesława Kiszczaka. W 1987 r. odszedł w stan spoczynku. Członek PPR oraz PZPR.

Do Koła nr 2 Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych w Warszawie wstąpił w sierpniu 1989 r. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Odznaka honorowa Za Zasługi dla Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy WP
Medal Towarzystwa Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata
Patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej

Źródła[edytuj | edytuj kod]

Biuletyn Informacji Publicznej IPN
Głos Weterana i Rezerwisty, nr 10 (październik) 2008, str. 24