Jan Pilecki (zm. 1574)
 Leliwa | |
| Data urodzenia |
ok. 1540 |
|---|---|
| Data śmierci | |
Jan Pilecki herbu Leliwa (ur. ok. 1540, zm. w 1574 roku[1]) – rotmistrz królewski, starosta horodelski w latach 1568-1574, stolnik przemyski w 1570 roku, poseł województwa bełskiego na sejm 1569 roku.
Syn Rafała Pileckiego i Anny Secygniowskiej. Na początku lat 60. XVI w. przebywał na dworze Zygmunta Augusta. Około 1570 roku ożenił się z Elżbietą Herburtówną. Mieli jedną córkę, Annę. Został jednym z opiekunów sierot o Świętopełku Bolestraszyckim[1].
Posiadał m.in. dobra klucza w Łące. Należał do nich m.in Sokołów Małopolski, na lokację którego Pilecki uzyskał królewską zgodę. Uzyskał również zwolnienie z cła dla mieszczan należącego do niego Tyczyna[1].
Jako jeden z posłów, a więc przedstawicieli Korony Królestwa Polskiego, podpisał akt unii lubelskiej 1569 roku[2].
Był wyznawcą kalwinizmu[3].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Kolankowski, Posłowie sejmów Zygmunta Augusta, w: Reformacja w Polsce, rocznik V, nr 17-18, Warszawa 1928
- Urzędnicy województwa bełskiego i ziemi chełmskiej XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Gmiterek i Ryszard Szczygieł. Kórnik 1992
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Pilecki Jan, [w:] Andrzej Dańczak, Monografia Sokołowa Małopolskiego, t. 1, Sokołów Młp.: Społeczny Komitet Wydania Monografii Sokołowa Małopolskiego, 1990, s. 194-196.
- ↑ Akta Unji Polski z Litwą: 1385-1791, wydali Stanisław Kutrzeba i Władysław Semkowicz, Kraków 1932, s. 341.
- ↑ Kazimierz Bem, Czynnik wyznaniowy w polityce nominacyjnej Stefana Batorego na starostwa grodowe w Koronie — początek kontrreformacji?, w: Kwartalnik Historyczny, r. 122, nr 3 (2015), s. 466.