Jan Swoboda

Jan Swoboda
	nadkomisarz Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia	14 maja 1895 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	1940 ; Twer
	Przebieg służby
Formacja	Wojsko Polskie; Policja Państwowa
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Jan Swoboda (ur. 14 maja 1895 w Krakowie, zm. 1940 w Kalininie) – major piechoty Wojska Polskiego i nadkomisarz Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Edwarda i Anieli z Combrów. Ukończył seminarium nauczycielskie w Rzeszowie i austriacką szkołę oficerską. Od 24 grudnia 1918 do 30 kwietnia 1936 roku w Wojsku Polskim, początkowo w 5 Dywizji Syberyjskiej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Następnie służył w 82 Syberyjskim pułku piechoty (1922–1928) i 24 pułku piechoty (1932–1935). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 74. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1].

W listopadzie 1935 został przydzielony na praktykę w Policji Państwowej. 23 kwietnia 1936 został mianowany z dniem 1 maja 1936 nadkomisarzem i komendantem powiatowym w powiecie zamojskim^[2]. Na tym stanowisku pełnił służbę do września 1939.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.

Awans pośmiertny[edytuj | edytuj kod]

4 października 2007 roku Jan Swoboda został pośmiertnie awansowany na stopień podinspektora Policji Państwowej^[3]^[4]^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Walecznych (dwukrotnie: po raz pierwszy w 1921)^[6]
Medal Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[7]
Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 602.
↑ Rozkaz personalny nr 13 komendanta głównego PP z 7 maja 1936. NAC. [dostęp 2021-04-17]..
↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-23]
↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. katedrapolowa.pl. s. 70. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2103 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1749)
↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, s. 877. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)]. ISBN 83-89474-06-9.

[CITEREFRybkaStepan2003602-1] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 602.

[2] Rozkaz personalny nr 13 komendanta głównego PP z 7 maja 1936. NAC. [dostęp 2021-04-17]..

[3] Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-23]

[awanse-4] Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.

[5] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. katedrapolowa.pl. s. 70. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).

[6] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2103 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1749)

[7] M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]