Jan Wyrwicz

Jan Wyrwicz

Zdj. z albumu uczestników kongresu esperantystów w Krakowie, 1912
Data i miejsce urodzenia	1892 Wiśnicz
Data i miejsce śmierci	1964 Grodzisk Wielkopolski
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Armia Krajowa
Formacja	Legiony Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa
Późniejsza praca	sędzia, notariusz
Odznaczenia

Jan Wyrwicz (ur. 1892 w Wiśniczu, zm. 1964 w Grodzisku Wielkopolskim) – żołnierz Legionów Polskich i Armii Krajowej, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Życiorys

Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich, w okresie międzywojennym ukończył studia prawnicze i pracował jako sędzia.

Podczas okupacji wstąpił do Armii Krajowej. We własnym domu w Bochni ukrywał grupę Żydów (rodzinę Neuhoffów), którym pomagał zbiec z krakowskiego getta.

Jan Wyrwicz znał rodzinę Neuhoffów jeszcze z czasów przedwojennych, gdy prowadzili oni sklep obuwniczy w Krakowie. W czasie wojny podjął starania, by ewakuować ich na Węgry, jednak bezskutecznie. Następnie ukrył ich w swoim domu w Bochni (68-letniego Dawida, jego 65-letnią żonę Rózię, ich syna Szolema oraz Lusię i Lilkę, tj. żonę i córkę Szolema.

J. Wyrwicz wspomagał także licznych więźniów obozów KL Auschwitz i Plaszow, którym wysyłał paczki z żywnością i lekami.

Po wojnie z nakazu pracy osiedlił się w Grodzisku Wielkopolskim, gdzie pracował jako sędzia, a później notariusz. W 1953 r. został aresztowany przez władze komunistyczne, był więziony w Rawiczu. Dzięki pomocy uratowanych w czasie okupacji Żydów odzyskał wolność.

10 maja 2013 córka i syn Jana Wyrwicza odebrali przyznany mu pośmiertnie medal „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata".