Jelenia Góra (Pojezierze Kaszubskie)
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Wysokość |
220,9 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Łęczyce | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego | |
54°32′47,0″N 17°58′21,7″E/54,546389 17,972694 |
Jelenia Góra – wzniesienie o wysokości 220,9 m n.p.m.[1] na Pojezierzu Kaszubskim, położone w woj. pomorskim, w powiecie wejherowskim, na obszarze gminy Łęczyce.
Wzniesienie leży na północnym skaju mezoregionu Pojezierze Kaszubskie i jest najwyższym wzniesieniem tzw. moren rozłazińskich[2]. Wcześniej wzniesienie nie było określane nazwą tylko wysokością 221 m lub 222 m[3][4]. Oficjalną nazwę Jelenia Góra wprowadzono dopiero na początku XXI wieku dlatego niekiedy można spotkać inną formę nazewniczą tego wzniesienia Jelenia Góra Pomorska[5]. Cechą charakterystyczną wzniesienia jest duża różnica wysokości względnych na kierunku północnym dochodząca do 180 m. Jest to największa wartość na Pojezierzach Południowobałtyckich, a także największa w Polsce na północ od Gór Świętokrzyskich[6].
Obecnie na szczycie wzniesienia znajduje się nieduża wieża - platforma widokowa. Z platformy rozpościera się widok na Pradolinę rzeki Łeby i nieco dalszy południowy skraj Wysoczyzny Żarnowieckiej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal>>szukaj>>współrzędnych 54*32'47"N i 17*58'21.7"E>>zakładka raster i orto>>skala 1:10 000. Geoportal. [dostęp 2015-02-08].
- ↑ Jan Moniak (red.): Studium geograficzno-przyrodnicze i ekonomiczne województwa gdańskiego. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1974, s. 58.
- ↑ Arkusz 1473 Roslasin. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Das Reichsamt für Landesaufnahme, 1941.
- ↑ Arkusz pas 30 słup 26 Wejherowo. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. Warszawa: Wojskowy Instytut Geograficzny, 1937.
- ↑ Wikimapia>>szukaj>>współrzędnych 54*32'47"N i 17*58'21.7"E>>skala ulica-dom. Wikimapia. [dostęp 2015-02-08].
- ↑ Tomasz Larczyński , Pradolina nie dla leniwych, Marek Rokita (red.), „Rowertour” (5), 2014, s. 31 .