Jerzy Lamuzga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Lamuzga
Data i miejsce urodzenia

1907
Nowea Wieś

Data śmierci

1974

poseł na Sejm PRL II kadencji (1957–1961)
Okres

od 20 lutego 1957
do 20 lutego 1961

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Jerzy Lamuzga (ur. 1907 w Nowej Wsi, zm. 1974[1][2]) – działacz KPP, PZPR, poseł na sejm I kadencji (1952–1956) oraz II kadencji (1957–1961).

W wieku 14 lat rozpoczął pracę w kopalni "Paweł" w Świętochłowicach, skąd został wydalony za udział w strajku w 1924. Został aktywnym członkiem KPP, podjął pracę jako robotnik cynkowni w Lipinach, później jako górnik kop. "Śląsk". Wielokrotnie aresztowany za działalność polityczną. W 1931 wyjechał na dwa lata do ZSRR, po powrocie został członkiem egzekutywy Komitetu Okręgowego KPP. W 1937 aresztowany i skazany na 5 lat więzienia.

23 marca rozpoczął się największy proces członków KPP, a oskarżeni Meitel Heiman, Jerzy Lamuzga, Emil Czempas i jego żona Helena oraz Antoni Pierchała skazani zostali na wieloletnie więzienie. KPP nie zdołała skupić większej liczby członków, nie dotarła na wieś, ale zdecydowaną walką o interesy robotników zdobyła ich uznanie. Proces trwał do 30 marca.

W 1941 wyszedł na wolność i podjął pracę w kop. "Matylda", skąd w 2 lata później skierowany został do armii niemieckiej i wysłany na front, gdzie przeszedł na stronę aliantów i wstąpił do polskich formacji walczących na Zachodzie. Po powrocie do kraju w 1945 pełnił funkcję instruktora Wydziału Organizacyjnego KW PPR, I sekretarza KP w Katowicach i KM w Chorzowie. W 1950 został mianowany na stanowisko sekretarza KW PZPR w Katowicach. Następnie pełnił funkcję posła w I i II kadencji.

Został pochowany na cmentarzu przy ulicy francuskiej w Katowicach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Antoni Dudek, Aleksander Kochański, Krzysztof Persak, Centrum władzy: protokoły posiedzeń kierownictwa PZPR : wybór z lat 1949-1970, 2000
  2. Biblioteka Sejmowa