Jerzy Mikołajewicz Zenowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Mikołajewicz Zienowicz
Herb
Zenowicz (Deszpot)
Rodzina

Zenowiczowie herbu Deszpot

Data urodzenia

ok. 1510

Data śmierci

1583

Ojciec

Mikołaj Zenowicz

Żona

Zofia Hlebowicz
Anna Słucka

Dzieci

Krzysztof Zenowicz
Halszka (Zofia), ż. Michała Wiśniowieckiego

Jerzy Mikołajewicz Zenowicz (Jurij Mikołajewicz Zianowiewicz, Jerzy Zienowicz, ok. 1510-1583) – starosta (tenutariusz) czeczerski i propojski (1547-70), lepelski od 1570 i dziśnieński 1577, kasztelan połocki (1566-1570) i smoleński (1579). Był uczestnikiem wojen inflanckich (1558-1583). W okresie postępów reformacji w Rzeczypospolitej przyszedł na kalwinizm.

W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[1].

Działalność wojskowa[edytuj | edytuj kod]

W czasie wojen o dominium Maris Baltici w 1559 r. na polecenie Zygmunta II Augusta udał się wraz z Janem Chodkiewiczem do Inflant w celu ochrony granic. Z oddziałem 500 żołnierzy ochraniał Rzeżycę. Brał udział w bitwie pod Czaśnikami (1564), gdzie został ranny w głowę, gdy jego oddziały wraz z oddziałami kniazia Bohdana Iwanowicza Sołomareckiego i wojewody nowogródzkiego Mikołaja Sapiehy zadały pierwszy cios wojskom rosyjskim.

W 1568 roku obronił Leplę, za co został starostą (dzierżawcą) lepelskim.

Działalność religijna i gospodarcza[edytuj | edytuj kod]

Był właścicielem dóbr ziemskich na Żmudzi, w powiatach oszmiańskim, mińskim, orszańskim i rzeczyckim. Jako pierwszy z prawosławnej dotąd rodziny Zenowiczów przeszedł na kalwinizm i w rodzinnych Smorgoniach ufundował zbór kalwiński, gdzie został pochowany.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny Zenowiczów herbu własnego. Z małżeństwa z Anną Słucką[potrzebny przypis][2] miał dwoje dzieci:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 150.
  2. Nie wiadomo, która żona była matką jego dzieci.