Jerzy Rychłowski
major dyplomowany pilot obserwator | |
Data i miejsce urodzenia |
19 lutego 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 kwietnia 1929 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1916–1929 |
Siły zbrojne |
Armia Cesarstwa Niemieckiego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jerzy Leon Wojciech Rychłowski (ur. 19 lutego 1897 w Poznaniu, zm. 25 kwietnia 1929 w Miechowicach[1][2]) – major dyplomowany pilot-obserwator Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Zygmunta Rychłowskiego h. Nałęcz i Michaliny z Modlibowskich h. Dryja[3]. W 1916 roku, po ukończeniu Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, został wcielony do Cesarskiej Marynarki Wojennej (niem. Kaiserliche Marine). Po ukończeniu kursu obserwatorów pełnił służbę w lotnictwie morskim (niem. Marinefliegerkräfte) między innymi na stanowisku dowódcy eskadry dalekiego rozpoznania. Awansował na porucznika. Służbę zakończył w listopadzie 1918 roku, w czasie rewolucji w Niemczech.
Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w 1918 roku jako referent w Sekcji Marynarki Ministerstwa Spraw Wojskowych. W okresie od czerwca 1919 roku do marca 1920 roku był oficerem ordynansowym Naczelnego Wodza i Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. W międzyczasie odbył przeszkolenie we Francuskiej Szkole Pilotów w Warszawie. 30 stycznia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku i 14. lokatą w korpusie morskim[4]. Wiosną 1920 roku objął dowództwo ORP „Pomorzanin”, pierwszego okrętu polskiej Marynarki Wojennej. W sierpniu 1920 roku, w przełomowym momencie wojny z bolszewikami pełnił służbę na stanowisku oficera operacyjnego sztabu Grupy „Zegrze”. Jego bezpośrednim przełożonym (szefem sztabu) był wówczas Karol Korytowski. W październiku 1920 roku objął dowództwo dywizjonu monitorów rzecznych w Toruniu, a w lutym 1921 roku został przeniesiony na stanowisko starszego oficera na ORP „Komendant Piłsudski” (dowódcą okrętu był wspomniany już Karol Korytowski). Od marca 1921 roku do listopada 1922 roku był referentem w Departamencie Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych i w Biurze Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie.
Pod koniec listopada 1922 roku został przeniesiony do korpusu oficerów aeronautyki, przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie i wyznaczony na stanowisko dowódcy dywizjonu ćwiczebnego[5][6]. Wkrótce został przeniesiony do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, a następnie Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu. W kwietniu 1923 roku uzyskał dyplom pilota i powrócił do 1 pułku lotniczego na stanowisko oficera taktycznego. Z dniem 1 listopada 1924 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego[7]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 31. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[8]. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu (od kwietnia 1927 roku w Dęblinie) na stanowisko dyrektora nauk[9]. Komendantem szkoły, która 1928 roku została przemianowana na Szkołę Podchorążych Lotnictwa, był pułkownik Roman Florer.
W kwietniu 1929 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 3 pułku lotniczego w Poznaniu-Ławicy[10]. Obowiązków na tym stanowisku nie zdążył objąć. Zginął 25 kwietnia 1929 roku w katastrofie lotniczej razem z kapitanem pilotem-obserwatorem Stanisławem Wojciechem Pawłowskim. Obaj lotnicy wystartowali w Dęblinie w czasie burzy śnieżnej. W czasie lotu stracili orientację i byli zmuszeni lądować. W trakcie lądowania samolot skapotował i zsunął się z brzegu do Wisły[2]. Według autorów Ku Czci Poległych Lotników ... katastrofa miała miejsce w pobliżu miejscowości Miechowice, w ówczesnym powiecie gostynińskim[11].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)[12]
- Krzyż Oficerski Orderu Orła Białego (1929, Jugosławia)[13]
- Odznaka Pilota (1928, Włochy)[14]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 6.07.1929 r., s. 224.
- ↑ a b Szczegóły wstrząsającej katastrofy lotniczej. Dwaj wybitni oficerowie ponieśli śmierć wskutek kwietniowej śnieżycy.. „Echo”. Rok V (nr 99), s. 1, 1929-04-26. Franciszek Probst – red. naczelny. Łódź: Władysław Stypułkowski. [dostęp 2014-02-19].
- ↑ Jerzy Leon Wojciech Rychłowski z Ostrowa h. Nałęcz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-05-20] .
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 19.02.1920 r. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku.
- ↑ Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 355-356.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 43 z 11.11.1922 r. w listopadzie 1922 roku został przydzielony do Biura Ścisłej Rady Wojennej, jako kapitan rezerwy 1 Pułku Lotniczego zatrzymany w służbie czynnej.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 112 z 23.10.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 42 z 11.10.1926 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 9 z 27.04.1929 r., s. 123.
- ↑ Natomiast część ówczesnej prasy sytuowała miejsce wypadku w pobliżu Garwolina.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk Nr 19/1929, s. 362
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 21 marca 1928 r.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Samolot wojskowy utonął w Wiśle razem z dwoma oficerami-lotnikami, Dziennik Poznański Nr 98 z 27 kwietnia 1929 r. s. 3.
- Ludzie urodzeni w Poznaniu
- Majorowie lotnictwa II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Ofiary katastrof lotniczych w Polsce
- Oficerowie 1 Pułku Lotniczego
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie Kaiserliche Marine
- Polacy odznaczeni Orderem Orła Białego (Serbia)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zastępcy dowódcy 3 Pułku Lotniczego
- Zmarli w 1929