Jezioro Barlineckie
52°58′49″N 15°12′45″E/52,980278 15,212500.JPG) Kładka nad jeziorem Barlineckim | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
56,6-57,0 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
250,0-259,1 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
18579,8 tys. m³ |
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
II[2] (w roku 2001) |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora |
przepływowe |
Położenie na mapie gminy Barlinek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu myśliborskiego  | |
| 52°58′49″N 15°12′45″E/52,980278 15,212500
| |
Jezioro Barlineckie – jezioro w zachodniej Polsce w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Barlinek, na Pojezierzu Myśliborskim.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwę Jezioro Barlineckie wprowadzono urzędowo w 1950 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Berlinchener See[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jezioro położone jest w urozmaiconym terenie, wśród pagórków porośniętych lasami i pociętych jarami. Brzegi są wysokie i miejscami urwiste. Od północnego zachodu akwen otaczają zabudowania Barlinka z dużą plażą, kąpieliskiem i ośrodkiem sportów wodnych. Jezioro posiada kilka wysp (Łabędzia, Sowia, Nadziei, Zielona) i wiele wypłyceń w urozmaiconym dnie. Akwen zasilają liczne źródła i drobne cieki wodne. Najatrakcyjniejsze źródełko Boży Dar leży na południowym brzegu przy tzw. Polanie Lecha[4].
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 250,0 ha[2] przez 259,1 ha[1] do 267,6 ha[5]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 56,6 m n.p.m.[2] lub 57,0 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 7,1 m[1], natomiast głębokość maksymalna 18,0 m[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W oparciu o badania przeprowadzone w 2001 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości[2]. W połowie lat 90. XX wieku przeprowadzono badania mięczaków w litoralu akwenu. Wyróżniono wtedy 26 gatunków ślimaków i 20 gatunków małży (wśród nich 11 gatunków małży zagrożonych wyginięciem, np. relikt wczesnoglacjalny – groszówkę północną)[6].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Dookoła Jeziora Barlineckiego prowadzi 
zielony szlak pieszy. Inny, 
niebieski prowadzi z Barlinka, przez Okunie, Moczydło do wsi Lipy. Jezioro leży na terenie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 220. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c d Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 220. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. (M.P. z 1950 r. nr 52, poz. 588, s. 418)
- ↑ Barlinek – folder wydany przez Zarząd Miasta i Gminy w Barlinku w 2005 r., ISBN 83-907387-0-8.
- ↑ K. Kamińska (red.), Przyroda województwa gorzowskiego – życie jezior, (pr. zbior.), Klub Działalności Podwodnej „Marlin” na zlecenie Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Gorzów Wielkopolski 1996, ISBN 83-905760-1-5. s. 19 - 20.
- ↑ Lucjan Agapow, Agata Piekarska, Mollusc (Mollusca) assemblages in the littoral of lake Barlineckie (Myślibórz Lakeland), w: Acta Scientiarum Polonorum/Piscaria, nr 2(2)2003, ss.14-15, ISSN 1644-0706
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- K. Kamińska (red.), Przyroda województwa gorzowskiego – życie jezior, (pr. zbior.), Klub Działalności Podwodnej „Marlin” na zlecenie Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Gorzów Wielkopolski 1996, ISBN 83-905760-1-5. s. 19 - 20.