Jolanta Małyszko
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 czerwca 1964 |
Profesor nauk medycznych | |
Specjalność: nefrologia, hipertensjologia, transplantologia, diabetologia, choroby wewnętrzne | |
Alma Mater |
Akademia Medyczna w Białymstoku |
Doktorat |
1992 – medycyna |
Habilitacja |
1997 – choroby wewnętrzne |
Profesura |
15 maja 2002 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku |
Klinika |
II Klinika Nefrologii z Oddziałem Leczenia Nadciśnienia Tętniczego i Pododdziałem Dializoterapii |
Stanowisko |
profesor wizytujący |
Okres zatrudn. |
od 2013 |
Uczelnia |
Warszawski Uniwersytet Medyczny |
Katedra |
Katedra i Klinika Nefrologii, Dializoterapii i Chorób Wewnętrznych |
Stanowisko |
profesor, kierownik |
Okres zatrudn. |
od 2018 |
Odznaczenia | |
Jolanta Małyszko (ur. 15 czerwca 1964 w Białymstoku[1][2]) – polska naukowczyni, lekarz nefrolog, profesor nauk medycznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1983 ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Białymstoku. W 1989 ukończyła studia na kierunku lekarskim na Akademii Medycznej w Białymstoku, gdzie po stażu, w 1991, rozpoczęła pracę w Klinice Nefrologii[3]. W 1992 pod kierunkiem prof. Michała Myśliwca z Kliniki Nefrologii AMB obroniła pracę doktorską „Badania nad aktywnością tkankowego aktywatora plazminogenu i jego inhibitora u chorych na mocznicę” uzyskując stopień naukowy doktora nauk medycznych w zakresie medycyny, specjalność: medycyna. W tym samym roku odbyła staż w ramach stypendium w Klinice Nefrologii Centre Hospitalier Universitaire Rouen (Francja). W latach 1993–1994 oraz 1995 przebywała na stażu w Hamamatsu University School of Medicine (Japonia), podczas którego otrzymała doktorat tamtejszej uczelni[3] za pracę „FK 506 effects on platelet function in vitro”[2]. W 1997 na podstawie osiągnięć naukowych i złożonej rozprawy „Funkcja płytek krwi, układ hemostazy i obwodowe mechanizmy serotonergiczne w chorobach nerek” uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych w zakresie medycyny, specjalność: choroby wewnętrzne. Również w 1997 w ramach stypendium ERA-EDTA odbyła staż kliniczny w Klinice Nefrologii i Reumatologii na Uniwersytecie Heinricha Heinego w Düsseldorfie (Niemcy). W 1998 została zastępcą kierownika Kliniki Nefrologii i Chorób Wewnętrznych AMB oraz kierownikiem działającego przy niej Oddziału Dializ[3]. W 2002 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk medycznych[4]. W 2010 odbyła staż w King’s College London (Wielka Brytania), a w 2011 w Szpitalu Ichilov (Izrael)[2]. Posiada specjalizację z chorób wewnętrznych II stopnia (1995), nefrologii II stopnia (1998), transplantologii klinicznej (2004), hipertensjologii (2006) oraz diabetologii (2010)[5]. W roku akademickim 2013/2014 skończyła studia podyplomowe z prawa medycznego i bioetyki na UJ[6].
W latach 2008–2011 pracowała jako professor associe na Université du Québec à Trois-Rivières . Od 2013 do 2018 pełniła funkcję kierownika II Kliniki Nefrologii z Oddziałem Leczenia Nadciśnienia Tętniczego i Pododdziałem Dializoterapii UMB[7][8]. Od 2018 pełni funkcję kierownika Katedrzy i Kliniki Nefrologii, Dializoterapii i Chorób Wewnętrznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego[9].
Jest zastępcą przewodniczącego Prezydium Komisji Nauk o Życiu Oddziału w Olsztynie i Białymstoku z siedzibą w Olsztynie Polskiej Akademii Nauk[10]. Jest również członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego[11], członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego[12], członkiem Rady Naukowej[13] European Renal Association – European Dialysis and Transplant Association , a także członkiem Sekcji IV – Nauk medycznych Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów[14]. W marcu 2015 została członkiem Zarządu Głównego ERA-EDTA[15] na kadencję 2015-2018. W 2017 została wybrana do Zarządu grupy roboczej Eureca-M, zajmującej się problematyką powikłań sercowo-naczyniowych w chorobach nerek Europejskiego Towarzystwa Nefrologicznego-Europejskiego Towarzystwa Dializ i Transplantacji (ERA-EDTA)[16]. Od 2017 jest członkiem grupy roboczej powikłań sercowo-naczyniowych SONG[17].
Członek komitetów redakcyjnych czasopism: International Urology and Nephrology[18], Archives of Medical Science[19], Transplantation Proceedings[20], Nephrology Dialysis Transplantion[21]; członek rady naukowej czasopisma Nefrologia i dializoterapia polska[22].
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2004)[23].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ CV prof. Jolanty Małyszko na stronie ERA-EDTA (2016)
- ↑ a b c CV prof. Jolanty Małyszko na stronie ERA-EDTA (2014)
- ↑ a b c Sylwetka prof. Małyszko na stronie Lipid and Blood Pressure Meta-analysis Collaboration Group
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 33, poz. 505
- ↑ Centralny Rejestr Lekarzy RP.
- ↑ Informacje o prof. Jolancie Małyszko na stronie 1. Kongresu "Zdrowie Polaków"
- ↑ CV prof. Jolanty Małyszko na stronie ERA-EDTA (2015)
- ↑ Strona II Kliniki Nefrologii UMB
- ↑ Strona Kliniki Nefrologii, Dializoterapii i Chorób Wewnętrznych WUM. [dostęp 2019-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-23)].
- ↑ Komisja Nauk o Życiu PAN w Olsztynie
- ↑ Władze Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego
- ↑ Zarząd Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego
- ↑ Skład Rady Naukowej ERA-EDTA
- ↑ Skład Sekcji IV Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów
- ↑ Lista byłych członków Rady ERA-EDTA
- ↑ Profesor Jolanta Małyszko w zarządzie Eureca-M [online], Uniwersytet Medyczny w Białymstoku. Aktualności. [dostęp 2017-08-09] (pol.).
- ↑ Grupy robocze SONG
- ↑ Komitet Redakcyjny International Urology and Nephrology
- ↑ Komitet Redakcyjny Archives of Medical Science
- ↑ Komitet Redakcyjny Transplantation Proceedings
- ↑ Komitet Redakcyjny Nephrology Dialysis Transplantion [online], academic.oup.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
- ↑ Skład Rady Naukowej Nefrologii i dializoterapii polskiej. [dostęp 2019-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-22)].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 6, poz. 84
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jolanta Małyszko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-03-20] .