Justin Wilson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Justin Wilson
Ilustracja
Justin Wilson (2007)
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1978
Sheffield

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 2015
Allentown

Sukcesy

2001: Formuła 3000 (mistrz)
2005: Champ Car (II wicemistrz)
2006-2007: Champ Car (wicemistrz)

Strona internetowa

Justin Wilson (ur. 31 lipca 1978 roku w Sheffield, zm. 24 sierpnia 2015 w Allentown) – brytyjski kierowca wyścigowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery[edytuj | edytuj kod]

Justin Wilson rozpoczął ściganie od kartingu w 1987 roku. Na początku lat 90. startował przez kilka lat w Formule Vauxhall w zespole Paul Stewart Racing. Kolejnym krokiem w karierze była Formuła Palmer Audi w roku 1998 w której zdobył mistrzostwo w pierwszym sezonie startów. W 1999 roku rozpoczął starty w Formule 3000. W pierwszym sezonie zajął 20. miejsce w klasyfikacji zdobywając 2 punkty. W roku 2000 był już piąty, zdobywając przez cały sezon 16 punktów. W końcu w roku 2001 został mistrzem Formuły 3000, z rekordową przewagą nad drugim zawodnikiem w klasyfikacji (zdobył 71 punktów, drugi w klasyfikacji Mark Webber zdobył 39).

Pomimo tego sukcesu, nie udało mu się od razu awansować do Formuły 1, przeszkodą był jego bardzo wysoki wzrost jak na kierowcę wyścigowego – 192 cm. Tak więc rok 2002 spędził ścigając się w World Series by Nissan i zajmując w końcowej klasyfikacji czwarte miejsce. Testował też w tym roku dla zespołu Minardi.

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Na sezon 2003 zespół Minardi przygotował z myślą o Wilsonie nieco większy bolid i podpisał z nim kontrakt. Wyniki zespołu nie były zbyt dobre jednak Wilson pokazał się z dobrej strony, nie ustępując umiejętnościami doświadczonemu Josowi Verstappenowi. Na ostatnie pięć wyścigów sezonu przeszedł do zespołu Jaguara, zmieniając tam Antônio Pizzonię. W Grand Prix Stanów Zjednoczonych zajął ósme miejsce co dało mu jego pierwszy i jedyny punkt w Formule 1.

Champ Car[edytuj | edytuj kod]

Wilson nie utrzymał miejsca w Jaguarze na kolejny sezon Formuły 1, ponieważ Ford (właściciel zespołu) ograniczył nakłady finansowe i zespół szukał kierowcy który "przyprowadzi" sponsora (ostatecznie wybór padł na Christiana Kliena). W tej sytuacji Wilson przeniósł się do serii Champ Car i w sezonie 2004 wystartował w barwach zespołu Conquest Racing.

Rok 2004 zakończył na 11. miejscu w klasyfikacji i na następny sezon przeniósł się do zespołu RuSPORT w którego barwach odniósł pierwsze zwycięstwo (podczas wyścigu w Toronto). W klasyfikacji sezonu 2005 zajął trzecie miejsce, a w następnym roku był już drugi. W sezonie 2007 zespół RuSPORT połączył się z innym zespołem startującym w serii Champ Car – Rocketsports Racing. Nowy zespół przyjął nazwę RSPORTS, a Wilson w jego barwach zdobył kolejny tytuł wicemistrzowski.

IRL IndyCar Series[edytuj | edytuj kod]

Wilson podczas przygotowań do Indianapolis 500 (2008)

Pod koniec stycznia 2008 roku zespół Newman/Haas/Lanigan Racing ogłosił podpisanie kontraktu z Wilsonem na starty w nowym sezonie Champ Car[1]. Jednak miesiąc później seria Champ Car połączyła się z konkurencyjną Indy Racing League i zespół od nowego sezonu wystartował w połączonej serii określanej jako IndyCar Series. Pierwszy sezon nie był łatwy dla Wilsona, jednak udało mu się raz zdobyć pole position oraz dwukrotnie stanąć na podium, w tym raz na najwyższym stopniu – w Detroit, natomiast w klasyfikacji końcowej sezonu zajął 11. miejsce.

Nie przedłużono z nim kontraktu na sezon 2009 i w tej sytuacji wystartował w barwach zespołu Dale Coyne Racing. Dla swojego nowego zespołu odniósł historyczne pierwsze zwycięstwo w startach w IndyCar. Cały sezon natomiast ukończył na bardzo przyzwoitym jak na możliwości zespołu dziewiątym miejscu.

W sezonie 2010 przeszedł do zespołu Dreyer & Reinbold Racing i zajął 11. miejsce w klasyfikacji nie wygrywając żadnego wyścigu w sezonie. W 2011 kontynuował starty w tym zespole. Jednak podczas treningów przed wyścigiem na torze Mid-Ohio wypadł z trasy i uszkodził sobie jeden z kręgów kręgosłupa, co wykluczyło go ze startów do końca sezonu[2].

W sezonie 2012 powrócił do zespołu Dale Coyne Racing i odniósł swoje pierwsze zwycięstwo na torze owalnym.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Indianapolis 500[edytuj | edytuj kod]

Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
2008 Dallara Honda 16 27 Wypadek
2009 Dallara Honda 15 23 Wypadek
2010 Dallara Honda 11 7
2011 Dallara Honda 19 16
2012 Dallara Honda 21 7
2013 Dallara Honda 14 5

Podsumowanie startów[edytuj | edytuj kod]

Sezon Seria Zespół Starty PP Zwyc. Punkty Pozycja
1998 Formula Palmer Audi 9 1.
1999 Formuła 3000 Team Astromega 10 0 0 2 20.
2000 Formuła 3000 Nordic Racing 10 0 0 16 5.
2001 Formuła 3000 Nordic Racing 12 2 3 71 1.
2002 Telefónica World Series Racing Engineering 18 2 2 171 4.
2003 Formuła 1 European Minardi 11 0 0 1 20.
Jaguar Racing 5 0 0
2004 Champ Car Conquest Racing 14 0 0 188 11.
2005 Champ Car RuSPORT 13 2 2 265 3.
2006 Champ Car RuSPORT 13 2 1 298 2.
2007 Champ Car RSPORTS/RuSPORT 14 2 1 281 2.
2008 IRL IndyCar Series Newman/Haas/Lanigan Racing 18 1 1 340 11.
2009 IRL IndyCar Series Dale Coyne Racing 17 0 1 354 9.
2010 IRL IndyCar Series Dreyer & Reinbold Racing 17 1 0 361 11.
2011 IZOD IndyCar Series Dreyer & Reinbold Racing 11 0 0 183 24.
2012 IZOD IndyCar Series Dale Coyne Racing 15 0 1 278 15.
2013 IZOD IndyCar Series Dale Coyne Racing 19 0 0 472 6.
2014 Verizon IndyCar Series Dale Coyne Racing 18 0 0 395 15.
2014/2015 Formuła E Andretti Autosport 6 0 0 108 25.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. JUSTIN WILSON, GRAHAM RAHAL TO MAKE UP NEWMAN/HAAS/LANIGAN LINEUP. champcar.ws, 2008-01-29. [dostęp 2011-08-03].
  2. Rusty Miller: Driver Wilson breaks back vertebra at Mid-Ohio. boston.com, 2011-08-06. [dostęp 2012-06-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]