Kamienica Paula Letscha w Szczecinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Paula Letscha
Ilustracja
Widok ogólny Targu Węglowego. Kamienica Letscha na końcu pierzei po lewej, zwieńczona wieżyczką
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczecin

Adres

Kohlmarkt 11

Typ budynku

kamienica

Zniszczono

1677

Odbudowano

po 1705

Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Paula Letscha”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Paula Letscha”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamienica Paula Letscha”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Paula Letscha”
Ziemia53°25′30,8″N 14°33′25,9″E/53,425222 14,557194
Miejsce, w którym stała kamienica

Kamienica Paula Letscha – niezachowana kamienica, która znajdowała się na narożniku dzisiejszych ulic Grodzkiej i Farnej, na obszarze szczecińskiego osiedla Stare Miasto, w dzielnicy Śródmieście.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienica położona na narożniku dzisiejszych ulic Grodzkiej i Farnej mieściła pierwotnie tzw. „Nową Winiarnię przy ulicy Wielkiej Tumskiej” (New weinhauß in der großen Domstraße, 1608)[1]. W 1608 r. właścicielem nieruchomości stało się miasto. Według katastru szwedzkiego z 1706 r. i pruskiego z 1722 r. kamienica pozostawała własnością miasta. W 1777 r. jej właścicielem stał się kupiec Nonnemann, w 1784 r. sukiennik Albert Gierke, a w 1875 r. kupiec Piorkowsky. W latach 1900–1901 budynek przeszedł na własność kupca Paula Letscha. Dokonał on przebudowy kamienicy i uruchomił w niej własny dom handlowy pod nazwą Kaufhaus Letsch[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Po przebudowie w latach 1900–1901 kamienica stała się obiektem czterokondygnacyjnym. Parter oraz dwa pierwsze piętra przeszklone były dużymi witrynami sklepowymi. Pomiędzy pierwszym a drugim piętrem fasadę podzielono bogato zdobionym gzymsem. Środkowe okna trzeciego piętra rozdzielono kolumnami. Fasadę zwieńczono naczółkiem i szczytami. Budynek pokryto spadzistym dachem, a w środkowej jego części zamontowano kopułę z wysoką iglicą.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Obszar Nowego Rynku (Górne Miasto) – Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica.pl [online], www.encyklopedia.szczecin.pl [dostęp 2020-10-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]